• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Band of Horses | Everything All The Time

Muzikale bloedband met My Morning Jacket legt geen windeieren
CD, Sub Pop/Konkurrent

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 19 maart 2006

Met sommige platen blijf je dagen, weken, zelfs maanden worstelen. Bij andere weet je vrijwel meteen hoe de grote en de kleine wijzer zich tot elkaar verhouden. Dit debuut van het uit Seattle afkomstige Band of Horses – dat eerder de hort opging met schoon volk als Iron and Wine en Okkervil River – behoort tot de laatste categorie. Overmand door een aha-erlebnis zonder weerga, amper luttele seconden nadat we de play-toets beroerd hadden. Het was die verdomd bloedhete zomer van 1999, waarin we compleet van onze sokkel geblazen werden door My Tennessee Fire van My Morning Jacket. Weet u nog?

Op de vraag of Everything All the Time van spilfiguren Ben Bridwell en Mike Brooke (beide ex-Carissa’s Weird) even wild om zich heen zal schoppen, blijven we u het antwoord liever schuldig, maar de weg die ze hier voor zichzelf uitstippelen oogt erg veelbelovend. Bridwell heeft natuurlijk de brute pech dat zijn stem verregaande gelijkenissen vertoond met die van (inderdaad) Jim James en ook muzikaal is er sprake van (allicht ongewild) een bijzonder hechte bloedband met My Morning Jacket. Die onderhuidse spanning! Die breed uitwaaierende melodieën! Die meticuleus opgebouwde gitaarsolo’s!

Ook de back catalogues van Neil Young, Beach Boys, The Band en Flaming Lips kunnen onmogelijk ontbreken in de platenkast van Bridwell en Brooke. En The Shins natuurlijk, de hand van van producer Phil Ek is onmiskenbaar en produceerde die ook al niet Chutes Too Narrow? En platen van Modest Mouse en Built to Spill? Precies!

Ook de teksten zijn er niet naast, Bridwell moest de afgelopen jaren behoorlijk wat hartzeer met zich meezeulen en ook verlies en afscheid stipuleren een wezenlijk onderdeel. Door middel van een soort wrange humor weet hij de zwaarmoedigheid echter op veilige afstand te houden. Knap!

De songs zelf zijn gewoon té goed om een leven in de vergetelheid te slijten: ‘Funeral’ bijvoorbeeld. Een weemoedige intro die niet zou misstaan op eender welke Eelsplaat, de ijle, ingetogen zang van Bridwell en een drummer die de boel na een dikke minuut laat ontploffen. Méér hoeft dat op een luie zaterdagmorgen niet te zijn! De baslijn die ‘Our Swords’ op gang trekt zou in de periferie van de Pixies allicht als een geniale vondst bestempeld worden, het intieme ‘Part One’ is één brok onversneden emotie, terwijl ‘The Great Salt Lake’ alle geplogendheden van de betere rock metersdik in de verf zet. We kunnen zo nog wel een tijdje doorgaan over ‘Weed Party’! en ‘I Go to the Barn …’, maar dan zouden we enkel in herhaling vallen en u moet onderhand al weten waar u aan toe bent, niet?

Everything All the Time is een uppercut uit onverwachte hoek en gefündenes fressen voor de fans van het legioen bands dat we hierboven lieten aanrukken. De kans is niet gering dat moraalridders zullen zeiken dat dit niks nieuws onder de zon is – en daarmee hebben ze natuurlijk wel een punt. Dat dit gewoon een intens goeie plaat is, kan niemand ontkennen. U zou eens moeten dùrven!

http://www.kindamuzik.net/recensie/band-of-horses/everything-all-the-time/12285/
Meer Band of Horses op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/band-of-horses