Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Deed Metallica het al eens met Garage Day's Revisited en Rush met Feedback, Baltimoore doet het met Ultimate Tribute. Dat wil zeggen; een ode brengen aan hun muzikale helden. Metallica en Rush deden het heel aardig. We kijken of Baltimoore dat ook lukt.
De eerste indruk is matig. Zo'n tribute is best leuk, maar zoals zo vaak wordt bij het meerendeel van de nummers het origineel gekopiëerd zonder er iets eigens in te verwerken.
Baltimoore is eigenlijk geen band maar meer een project van de heer Björn Lodin. Deze man ruilt muzikanten in alsof het lege flessen zijn. De helden van Lodin die we hier tegenkomen zijn hoofdzakelijk bands die in de jaren '70 al veel succes hadden, zoals Rainbow ('Kill the King'), Deep Purple ('Love Child') en AC/DC ('Riff Raff'). En alles wordt schaamteloos gekopiëerd. Zo erg zelfs dat Lodin bij het nummer 'The Rocker' (Thin Lizzy) Phil Lynott probeert te imiteren, waardoor het meer een parodie wordt dan een hommage.
Maar het zijn niet de meest voor de hand liggende nummers die uitgekozen zijn. Bijvoorbeeld 'Samurai' van de Michael Schenker Group of 'Rock Candy' van Montrose. Het geeft wel aan dat Baltimoore niet probeert gemakkelijk te scoren door alleen de hits op cd te zetten.
Staan er dan nog uitschieters op deze cd? Nee. Niet één. Het is één grote middenmoot. Niet goed, niet slecht. Maar vooral: niet leuk. Dit is geen tribute en helemaal geen ultimate tribute. Dit is een verzamelaar. En bij een verzamelaar geef ik toch de voorkeur aan de originele artiesten.
http://www.kindamuzik.net/recensie/baltimoore/ultimate-tribute/8402/
Meer Baltimoore op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/baltimoore
Deel dit artikel: