Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ik kan er niets aan doen, maar al vanaf het zien van de titel The Humbucking Coil moet ik denken aan de Klokkenluider van de Notre-Dame. Waarschijnlijk omdat de woorden 'hunchback' (uit de Engelse titel van het verhaaltje) en 'humbucking' zo op elkaar lijken.
Heeft deze kleine anekdote verder iets te maken met dat tweede album van B. Fleischmann? Ja, toch wel. De klokkenluider wist door zijn gedwongen kluizenaarsbestaan de meest prachtige muziek te maken. Nu wil ik niet zeggen dat Bernard een kluizenaar is, maar hij maakt wel enorm mooie muziek. Minimalistische elektronica met een rustgevend, positief geluid.
Acht liedjes telt de plaat, die is vernoemd naar een antiek gitaarelement. Het analoge geluid van dat instrument komt zeker terug op The Humbucking Coil, net als het geluid van de piano, de vibrafoon en natuurlijk elektronische beats en geluidjes. Slechts twee van de nummers zijn voorzien van vocalen. De rest kabbelt rustig voort. Nergens schiet Fleischmann uit de bocht.
Juist dat laatste is zo knap. Ondanks de 'braafheid' van The Humbucking Coil is het toch wel een spannend album. Of, om er maar wat clichés tegenaan te gooien: bij elke luisterbeurt ontdek je wel iets nieuws, bij het beluisteren kun je je laten meevoeren naar een denkbeeldig prachtlandschap, en: het is een plaat die bij meerdere luisterbeurten zijn schoonheid pas echt toont.
http://www.kindamuzik.net/recensie/b-fleischmann-herbert-weixelbaum-present-duo505/the-humbucking-coil/12250/
Meer B. Fleischmann & Herbert Weixelbaum present duo505 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/b-fleischmann-herbert-weixelbaum-present-duo505
Deel dit artikel: