http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ayro | Electronic Love Funk
De Irish afro uit Detroit levert één van de debuutplaten van het jaar af.
LP, Omoa Music/Rush Hour
Tekst: da volgaBabe
Publicatiedatum: 03 oktober 2003
Meneer Ayro was al een tijdje in de kijker aan het lopen in Detroit. Hij werkte mee aan het prestigieuze project onder leiding van Carl Craig himself, The Detroit Experiment en heeft samenwerkingen met andere hippe lui als John Beltran en John Arnold op zijn actief staan. Hij leverde al een nummertje op Derrick May's Transmat en verbaasde iedereen die een beetje oren aan z'n kop had met 'Let This Love' en 'Drink', zijn eerste 12-inch op zijn eigen label, Omoa. En spoedig komt ook zijn debuutelpee eraan. Dankzij Rush Hour hebben wij reeds een exemplaar in onze handen en wij kunnen na enkele weken met gerust hart stellen dat het toch weeral een tijdje geleden was dat wij aan zo'n fraaie plaat waren blootgesteld. In het cd-tijdperk hebben wij het er dagenlang voor over gehad om vier keer een kleine wandeling naar de platendraaier te maken om het plaatje, lekker ouderwets, om te draaien. Want, beste mensen, vergeet Dwele en Donnie, en leen uw oor aan deze Ierse blanke jongen uit Detroit.
>
De feiten: een stem die een beetje op die van Stevie Wonder lijkt, werkelijk enorme keyboardtalenten en daarenboven ook nog eens songs zoals wij er in jaren al geen meer gehoord hebben in de ondergrond van het dansgebeuren.
De set-up: een paar vintage keyboards, een MPC drumcomputer en een microfoon.
Het resultaat: vijf nummers ('Let This', 'Drink', 'Days To Come', 'Is She Sensing Me?' en 'Hope That Springs from a World of Pain') die U onmiddellijk bij de klassiekers mag zetten. Al de overige nummers mag U dan vervolgens onder 'gewaagd', 'origineel', 'te gek' en ook wel 'zeer goed' rangschikken. Buiten de iets te tenenkrullende vocale strapatsen van 'Never on this Road Again' gaat hij stemgewijs feitelijk nergens echt uit de bocht. En dat voor een white-faced soul boy! Maar het zijn toch vooral 's mans waanzinnige keyboardtalenten die hier in het oor springen. Wat hij op 'Joy of Love' of in het instrumentale jazz-stuk 'Burning Bop' uit de toetsen haalt is grote klasse. En hij bestaat het zelfs (in 'Forgiveness' met name) om zijn soulvolle stem over Aphex Twin-stijl beats te laten glijden. En ondertussen steekt hij qua complex programmeren van zijn beats de West-London posse makkelijk naar de kroon. En dit is nog maar zijn debuut. Als U een overdosis aan mooie liefdesliedjes verpakt in de hipste breaks en beats kunt verdragen is Electronic Love Funk misschien wel Uw plaat van het jaar.
http://www.kindamuzik.net/recensie/ayro/electronic-love-funk/4117/
Meer Ayro op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ayro
Deel dit artikel: