http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Autumn | Altitude

Een groter stuk van de female fronted metaltaart.
CD, Metal Blade/Rough Trade

Tekst: Thijs Gouwerok

Publicatiedatum: 27 maart 2009

Wisseling van de wacht in het wereldberoemde vaderlandse metal-met-frontvrouwgenre: After Forever gaf er onlangs de brui aan, The Gathering staat op het punt zijn eerste post-Anneke plaat uit te brengen, van Giersbergen zelf lijkt voorlopig even uitgeheadbangd en voor Within Temptation wordt 2009 een jaar buiten het spotlicht. Mogelijkheden te over dus voor de diverse wannabees om een wat groter stuk van de taart aan te snijden. Within Temptationspin-off Delain lijkt op voorhand de beste papieren te hebben met zijn retecatchy glossy Eftelingmetalpop, maar ook het al wat langer meedraaiende Autumn komt nu met een uitstekend vierde album en ook al een nieuwe zangeres, Marjan Welman (Elister, Ayreon).

Ze staat op Altitude voor de zware klus om de charismatische blikvangster Nienke de Jong te vervangen. Vocaal doet Welman alvast niet voor haar onder, in tegendeel zelfs. Ze bezit een innemend naturel en warm timbre en zingt in eenzelfde laag register als maar vooral ook een stuk minder theatraal dan De Jong. In het slechtste geval klinkt het wat vlak, maar ach, drama queens zijn er al genoeg in het genre.

Gothic metal maakt Autumn overigens allang niet meer; ís ook een pokkeneind, van Friesland naar Kaatsheuvel. 'Female fronted melodic power rock with a gothic edge' noemt de band het zelf: een massieve, bijna riffloos aandoende rocksound, opgetrokken uit sobere midtempo grooves, weldadig kamerbrede gitaarmuren en geregeld een dikke laag Hammondplamuur, die in al zijn dichtheid een perfect decor vormt voor Welmans vocale harmonieën. Afwisseling is er in de vorm van enkele onmiskenbaar Gatheringeske atmosferische nummers en wat botter beukende intermezzo's die aanschurken tegen de wat meer melodieuze moderne Amerikaanse metalcore.

Die afwisseling is eigenlijk pure bonus, want allesbehalve noodzakelijk. De bonafide kippenvelrefreinen in bijvoorbeeld 'Paradise Nox', 'Horizon Line' en het prachtige gedragen slot- en titelnummer maken van het zeer consistente Altitude namelijk doodleuk een voorlopig carrièrehoogtepunt. In een rechtvaardige wereld gaat de band er meer fans mee winnen dan kwijtraken. Dat kunstje moet The Gathering nog maar eens zien na te doen.