• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Autistic Daughters | Jealousy and Daimond

Ingetogen avant-pop die maar niet wilt beklijven.
CD, Kranky/Konkurrent

Tekst: Bas Ickenroth

Publicatiedatum: 11 januari 2005

Dit kan eigenlijk helemaal niet. Je hebt Dean Roberts, die solo schitterende platen tussen avant-garde en pop heeft gemaakt. Samen met onder andere Radian- en Trapist-drummer Martin Brandlmayer heeft hij een soort superband gevormd – met de belachelijke naam Autistic Daughters, dat dan weer wel. Vervolgens kiezen ze voor een nogal aan Talk Talk refererende aanpak. Kan niet fout gaan zou je denken. Maar dat gaat het toch.

Waarom? Omdat Roberts’ stem nergens boven neuzelniveau komt. Omdat het totaalgeluid veel te droog en nietszeggend is. Maar vooral omdat het compositorisch nergens van de grond wil komen. De melancholieke songs zijn niet meer dan minimale schetsen die al improviserend vorm worden gegeven. Probleem is dat die invulling overal even droog en saai blijft. Je hoort constant dat deze flink getalenteerde muzikanten meer in hun mars hebben, maar ze houden zich overal in, durven zich nergens te laten gaan. Gevolg: te weinig dynamiek, te weinig afwisseling, muziek die maar door blijft neuzelen. Je zou ze een harde schop onder hun kont willen geven want je weet dat ze het kunnen. En wat betreft die Talk Talk-vergelijking? Die gaat behalve de stijlvorm mank, want die band zorgde voor compleet uitgediepte arrangementen, perfectie waar geen enkele noot overbodig was. Jealousy and Daimond is vooral een kwestie van “jammer, heel jammer”.

http://www.kindamuzik.net/recensie/autistic-daughters/jealousy-and-daimond/8373/
Meer Autistic Daughters op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/autistic-daughters