Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Overmatig recenseren is schadelijk voor je gezondheid. Het kan bovendien voeren tot een blasé houding ten aanzien van de stortvloed aan nieuwe releases. Gelukkig belanden er dan heel af en toe albums in je cd-speler die je zonder enige verontschuldiging uit deze houding rukken en je een portie noise door je ingeslapen en aan routine gewende lichaam jagen. Albums die daadwerkelijk je muzikale raamwerk openbreken en het sublieme aan de rand weer mogelijk maken. Albums bovendien die een genuanceerde recensie onmogelijk maken. Anno Fauve van de Britse band Aufgehoben – zoveel mag nu ondertussen duidelijk zijn – behoort tot deze selecte categorie.
De mogelijkheden van digitale post-productie worden hier geniaal benut om de esthetiek van rock te radicaliseren. Volgens de bijgeleverde bio hebben we hier te maken met het derde album van een collectief dat nooit repeteert, maar onregelmatig bij elkaar komt en improviseert. Het nieuwe is echter niet zozeer in deze typische improv-strategie te zoeken, alswel in het feit dat dit album het resultaat is van één dag improvisatie én drie jaar (!) digitale bewerking. Wat de precieze feiten ook mogen zijn: het heeft geleid tot een noise die van een zo godgruwelijke intensiteit en schoonheid is, dat je niets anders wilt dan ondergaan in dit geluid, tussentijds naar adem snakken en weer onderduiken. In een andere context zou dit als een erotische ervaring beschreven worden, dat klopt. Laat echter de geluidsmuren van Aufgehoben door je schamele indie-lichaampje gaan en je zult het met me eens zijn.
http://www.kindamuzik.net/recensie/aufgehoben/anno-fauve/7170/
Meer Aufgehoben op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/aufgehoben
Deel dit artikel: