Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wat heeft Audiotransparent een on-ge-lo-fe-lijk-ke groei doorgemaakt. Het titelloze debuut uit 2003 was al erg mooi, maar kon hier en daar betrapt worden op nog niet waargemaakte ambities en goedbedoelde maar nog niet goed uitgevoerde experimenten. Dat is op de tweede langspeler Nevland weggewerkt.
Dat zal niet in de laatste plaats te maken hebben met de ellende die de band onderging. Hoewel het debuut goed werd opgepakt - het resulteerde in support acts voor de Deense postrockers Under Byen en Tindersticks - was er wrijving ontstaan in de band. Niet iedereen had dezelfde ambities en idealen. Het resulteerde in het opstappen van drie bandleden, waaronder zanger Wouter Touw. Audiotransparent trok twee nieuwe muzikanten aan maar geen zanger. Dat onderdeel werd zelf opgevangen.
Het klinkt waarschijnlijk cliché, maar Nevland is een herfstachtige plaat geworden. Nog altijd is het geluid wat sloom en uitgesponnen, met veel strijkers. Hier en daar zijn sprankjes hoop te herkennen, vaker doemt het beeld van vallende bladeren in een bos op. Misschien niet zo sprookjesachtig als collega's Sigur Rós of eerdergenoemd Under Byen, wel warmer. Wat Nevland beter maakt dan de voorganger, is de opbouw in de nummers. Meer to the point en beter doordacht. Ook de zang is trager, slepender, waardoor die beter aansluit op en opgaat in de muziek. En er zijn pakkende oneliners die dagen in het hoofd blijven hangen, hoe onzinnig soms ook. "I never thought / The northpole could catch fire" is daar een voorbeeld van.
Nevland is overigens de Noorse vertaling voor 'nieuw land' en de naam van een spits van FC Groningen, de thuisstad van Audiotransparent. Niet geheel ontoevallig dat juist hij het eerste exemplaar van Nevland kreeg.
http://www.kindamuzik.net/recensie/audiotransparent/nevland/10858/
Meer Audiotransparent op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/audiotransparent
Deel dit artikel: