Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na twee prima albums van supergroep Audioslave, de band die vijf jaar geleden werd opgericht uit de as van Rage Against The Machine en Soundgarden, is het nog steeds wachten op die gigantische klapper die daadwerkelijk de som der delen vormt. Het debuutalbum uit 2002 en diens opvolger, Out Of Exile uit 2005, deden het verre van slecht – de band haalde er de platina status mee in de Verenigde Staten, en dat is absoluut geen reden tot klagen in een dalende markt - maar gezien de achtergrond van de bandleden lagen de verwachtingen stiekem toch aanzienlijk hoger.
Was dat terecht? Of eerlijk? Misschien niet, maar het oor wil nu eenmaal meer. Audioslave komt met dit derde album in ieder geval voor het eerst echt dicht in de buurt van die klapper waarop het inmiddels ruim vijf jaar wachten was. Eindelijk. Dat doet de band middels een twaalftal tracks die een ongekende variatie bieden – van het Motown-getinte ‘Original Fire’, het funky ‘Broken City’, de meer dan uitstekende ballad ‘Until We Fall’ en het opzwepende ‘Somedays’ tot het soulvolle ‘One and the Same’ – en daarnaast gewoon erg lekker in het gehoor liggen. De stukken rocken er vanaf.
Een aantal nieuwe wegen wordt daarbij ingeslagen, iets dat overigens ook tekstueel het geval is. Gitarist Tom Morello stak in het verleden nooit zijn politieke mening onder stoelen of banken, nu laat ook frontman Chris Cornell van zich horen, en wel in ‘Wide Awake’. Niet over Cuba, waar de band vorig jaar als enige Amerikaanse band ooit op mocht treden, maar over de laksheid van de Amerikaanse regering bij de ramp met orkaan Katrina rond New Orleans. Is hij aangestoken door zijn bandmaat?
Diezelfde Cornell is in ieder geval degene die het album daadwerkelijk naar een hoger niveau tilt met zijn aanstekelijke uithalen, want Morello’s funky gitaarspel is al lang niet meer zo baanbrekend als ten tijde van Rage Against The Machine’s debuutplaat uit 1992. Het is echter juist Cornell die aangegeven heeft dat hij zich wellicht op korte termijn weer wil richten op zijn solocarrière. Het zou volgens hemzelf niet ten koste hoeven te gaan van Audioslave, maar toch…er broeit wat daar. Het is dus maar de vraag of de supergroep over vijf jaar nog bestaat. Muzikaal zijn de heren in ieder geval wél positief in ontwikkeling, al is ‘openbaring’ als titel voor het beste album van de band tot dusverre wel erg veel eer.
http://www.kindamuzik.net/recensie/audioslave/revelations-4571/14099/
Meer Audioslave op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/audioslave
Deel dit artikel: