Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Dit is alweer Degiorgio's zesde langspeler als As One. En zoals steeds laat de man weinig echte steken vallen. Alles is mooi afgeproduceerd en luistert lekker weg. Neem nu de eerste drie nummers. 'Hope' kan bogen op het herkenbare stemgeluid van Jinadu en breakt gezellig op Bugz In The Attics-wijze. 'Out of the Darkness' is een instrumentaaltje dat 's mans inspiratiebronnen (Corea, Weather Report, Hancock) nog maar eens in de verf zet en op 'It Ain't Nothin'' wordt een MC in de strijd gegooid.
Maar dit openingstrio maakt ook ineens het grote euvel van Degiorgio-langspelers pijnlijk duidelijk. Alles drijft zo gezapig en smaakvol, zonder enig scherp randje voorbij, dat je het vorige nummer al bij het begin van het volgende vergeten bent. Zie ook 'Shem Dem', waar een divaatje het op een lieflijk croonen zet, maar waar de weerhaakjes spijtig genoeg ook helemaal afgebot zijn.
En zo gaat het verder. Zonder uitzondering zijn het mooi geproduceerde en goed in elkaar gezette nummers en er wordt voldoende variatie in stijl voorzien (broken beats, hiphop, technobreaks, 4/4) maar ze missen bijna allemaal punch. Zelfs Amp Fiddler-cohort Paul Randolph vermag niet het nodige soulvuurwerk toe te voegen aan Weldon Irvine's 'I Love You'.
Het met tribale drums opgesmukte 'Shapechange' belooft met zijn subtiel aanzwellende synthlijnen beterschap en bijna vermoeden we dat het met zijn Derrick May/Carl Craig-achtige sfeertje helemaal in vuur en vlam gaat schieten, maar een climax blijft ook hier uit en in plaats daarvan wordt er verder geneuzeld met jazzy toetsen. En zo glijdt Out of the Darkness steeds verder af naar een tamme producersplaat.
Als dan in laatste instantie 'Sanctified' met sferische intergalactische broken beat en jachtige, gefluisterde vocalen (DKD komt in de buurt) alsnog een deel van de meubelen komt redden, is het natuurlijk al te laat, want wie gaat er nu gezellig in het salon dansen, als in de rest van het huis de hinderlijke geur van verbrande inboedel rondhangt? Degiorgio heeft al sinds lang bewezen dat hij zijn instrumenten beheerst, maar in plaats van ons op het puntje van onze stoel te brengen, maakt hij gewoon dat we lethargisch wegzakken in een veel te knusse divan. En onze snel verveelde oortjes zijn toch wel meer gewoon.
http://www.kindamuzik.net/recensie/as-one/out-of-the-darkness/7724/
Meer As One op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/as-one
Deel dit artikel: