http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Art Brut | Art Brut VS. Satan

Gelijkspel, met verlenging.
CD, Cooking Vinyl/Rough Trade

Tekst: Sid Meuris

Publicatiedatum: 04 juli 2009

Zanger Eddie Argos houdt zich naast Art Brut ook bezig met The Art Goblins, The Black Arts, Art Naif, The English Travelling Wilburys, Future and the Boy, Glam Chops en iets dat Everybody Was in the French Resistance...Now heet. En yep, dat zit allemaal op MySpace. Check het uit; pret verzekerd.

Enfin, dat hij nog tijd heeft om van die zeer woordige teksten te schrijven voor Art Brut, mag een klein mirakel heten. En hun derde album mag dat eigenlijk ook. Een minuscuul kleintje. Of misschien zelfs duivelswerk?

'Slap Dash for no Cash' is zowat het strijdlied van deze plaat. Argos heeft het over hoe de platen die hij leuk vindt rommelig opgenomen zijn voor geen geld. Waarom bands als U2 willen klinken, is een raadsel. "Cool your warm jets, Brian Eno", roept hij vet knipogend.

Frank Black van Pixies neemt de productie op zich en blijkbaar heeft hij gewoon de bandopnemer laten draaien. De iets uitgekiendere sound van tweede album It's a Bit Complicated is achterwege gelaten, om weer tot de échte essentie van Art Brut te komen: een kader vormen voor Argos' snedige observaties en clevere woordgrapjes.

Uiteraard is de muziek op zich zeker niet onbelangrijk - hoekige postpunk en garagerock met melodieën, maar lekker lofi en soms een beetje vals - maar het draait hier toch vooral om Argos' geestige tirades/essays/meebrulslogans.

Leukst zijn 'DC Comics and Chocolate Milkshake' (waarin hij het eeuwige kind in ons allen bezingt), 'The Passenger' (geen Iggy Popcover, maar een bitterzoete ode aan het openbaar vervoer) en 'The Replacements' - niet echt een goede song, maar wel een mooie bespiegeling over échtheid in rockmuzikanten, die door zijn totale openheid suggereert dat je Argos' op z'n woord mag geloven.

Weet echter dat Satan de 'vader der leugen' is en dat het niet duidelijk is of Art Brut dan wel de duivel gewonnen heeft. Boeiende match, dat wel.