Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Uwe Zahn maakt onder de naam Arovane al jaren eigenzinnige muziek die even mooi als melancholisch klinkt. Waar zijn carrière begon met het uitbrengen van korrelige electronica op het Duitse Din-label, dan schakelde hij later over op een unieke mengeling van electronica en akoestische instrumenten. De ommekeer kwam er met het prachtige Tides op het Britse City Centre Offices. Vier jaar later ligt de opvolger in de winkel: Lilies.
Al van bij de eerste noten wordt duidelijk dat Zahn niets aan zijn formule heeft gewijzigd: mooie electronicageluiden worden op tijd en stond aangevuld met akoestische klanken van gitaren, piano's en vooral klavecimbels. In opener 'Ten Hours' bewijst Zahn opnieuw dat de combinatie van klavecimbel en electronica wonderwel werkt. Omdat Zahn dezelfde werkwijze hanteerde voor het album Tides, is de verrassing een beetje weg, maar het eindresultaat blijft op zijn minst even mooi. Met nummers als 'Cry Osaka Cry' of het prachtige 'Pink Lilies' met onverstaanbare Japanse vocalen bewijst Zahn dat hij als geen ander intimistische en gevoelige electronica kan maken. 'Lilies' is een plaat waar je heel stil van wordt. Wie een achtergrondmuziekje zoekt voor zijn mijmeringen moet het werk van Arovane maar eens uitproberen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/arovane/lilies/7360/
Meer Arovane op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/arovane
Deel dit artikel: