Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Op de laatste plaat van Megafaun leken de heren hun wilde haren (en baarden) goeddeels verloren te zijn, nu slaan ze keihard terug met Appalachian Excitation, een bijkans ondoordringbaar werkstuk waarop het bitter liedjes zoeken is. Sterker, ze zijn geheel afwezig.
Met de vlag van het experiment hoog in de lucht gaan de heren aan de stoei met avant-gardecomponist Arnold Dreyblatt en zijn zelfontworpen instrumenten. Het resultaat: vier uitgesponnen nummers met arbitraire namen als 'Home Hat Placement' en 'Edge Observation'. Arbitrair omdat de nummers zelf bitter weinig referenties bieden over wat er nu precies gaande is. Eerstgenoemd werk gaat al struikelend uit de startblokken met een marsritme en het aanhoudend geklop van verschillende snaarinstrumenten. Gedurende acht minuten ploetert het stuk door een aantal secties waarin verschillende combinaties van instrumenten aan het woord komen, hun zeg doen, en plaatsmaken voor wat anders. Er gebeurt genoeg, maar beklijven doet het niet bepaald.
Het nummer blijkt de toon te zetten voor wat komen gaat. Langdurige opeenstapelingen van geluid, zoals al te horen was op debuutplaat Bury the Square, moeten hier de hele kar trekken en dat lukt nagenoeg niet. Dwars in het oor liggende akkoorden volgen op schurende en piepende drones, die ook nog eens over een behoorlijke tijd worden uitgesmeerd. Op hermetische wijze rijgen Megafaun en Arnold Dreyblatt zo de eigenaardige ritmes en geluiden aan elkaar. Het gevolg? Een behoorlijk benauwende, soms zenuwslopende lap aan geluid.
Goed. Dat Megafaun het experiment niet schuwt was al bekend. Het resultaat laat zich dit keer echter vinden in een moeilijk te verteren samenwerking met Arnold Dreyblatt op Appalachian Excitation.
http://www.kindamuzik.net/recensie/arnold-dreyblatt-megafaun/appalachian-excitation/24647/
Meer Arnold Dreyblatt & Megafaun op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/arnold-dreyblatt-megafaun
Deel dit artikel: