Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Het is wonderlijk te noemen dat de band Arbouretum met het hippe Beach House het podium deelde. Bij de tijd kun je de psychedelische rock van het gezelschap rond Dave Heumann namelijk niet noemen. The Gathering had zo veertig jaar geleden gemaakt kunnen worden. De sound - of vooral de solo's - overtuigen, maar het gebrek aan hedendaagse indrukken maakt het plaatje te conservatief.
Ging Heumann eerst uit van fragiele folk in combinatie met steviger gitaarsolo's, op The Gathering overheerst logge psychedelica. Inhoudelijk verklaard door Heumanns grote belangstelling in de Zwitserse psychiater Carl Jung en diens dwaaltocht in het (eigen) onderbewustzijn. Dominant op The Gathering zijn dan ook de donkere rocknummers als 'The White Bird' en 'Waxing Crescents', waarin Heumanns zang te zeer wegvalt of te dramatisch wordt in epossen van dik zeven minuten lang - of bijna elf minuten in afsluiter 'Song of the Nile'. De nummers worden gered door zijn grungy, voortstuwende gitaarsolo's en de stevige drums.
Weinig boeiend rustpuntje halverwege het album is de vlakke cover 'The Highwayman'. Je moet in je eentje ook niet de zang van Johnny Cash, Waylon Jennings en andere countryrotten proberen te evenaren. Opvallend uptempo en geslaagd is dan 'The Empty Shell' dat ook door Elvis Costello gemaakt had kunnen worden. Misschien moet Dave Heumann nog even zoeken naar een frisse balans tussen vlotte aanstellerij en grotere rockdramatiek.
http://www.kindamuzik.net/recensie/arbouretum/the-gathering-9108/21164/
Meer Arbouretum op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/arbouretum
Deel dit artikel: