Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Americana, het ooit zo geliefde muziekgenre dat ergens in de jaren negentig dankzij revolutionaire bands als onder meer The Jayhawks en Son Volt min of meer een doorbraak beleeft, dreigt de laatste tijd steeds meer een soort persiflage van zichzelf te worden. Alleen zure mannen als Mart Smeets en Johan Derksen lijken zich er nog enigszins om te bekommeren.
Zelfs Madonna wil al lang niet meer met een cowboyhoed worden gesignaleerd. Je kunt het haar niet heel erg kwalijk nemen als je de zoveelste huilende man met een drankprobleem hoort. De creativiteit is in de verste verte niet meer te bekennen, alsof de romantiek van verlaten snelwegen en klapperende saloondeuren nooit heeft plaatsgevonden. Wat rest is een verzamelbox met 59 cd's van Johnny Cash en een optreden van Ilse de Lange in een leeg filiaal van de Schoenenreus.
Tot nu dan. Arbouretum weigert zich op zijn nieuwe album te houden aan die vervelende etiquette waardoor alternatieve countryrock nu zo goed als doodgebloed is. Als je het zou vragen, weet de band uit Baltimore waarschijnlijk niet eens in welk hokje ze thuishoren. Het is niet vaak dat een rockgroep op zekere momenten zowel kwetsbaar als stevig in de oren klinkt.
Sommige songs gaan moeiteloos de grens van drie minuten voorbij. Ook is er weer ruimte voor lekker lange gitaarsolo's, zonder dat het meteen oubollig klinkt. Maar het is vooral in het intens dreigende 'World Split Open' dat de cactussen spontaan weer in bloei staan en aasgieren worden verjaagd. Er zit dus nog zeker leven in americana.
http://www.kindamuzik.net/recensie/arbouretum/coming-out-of-the-fog/23622/
Meer Arbouretum op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/arbouretum
Deel dit artikel: