• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Arab Strap | The Last Romance

Arab Strap ruilt katers en naar one-night stand stinkende zweetlakens in voor ware liefde.
CD, Chemikal Underground/Konkurrent

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 03 november 2005

“Burn these sheets that we’ve just fucked in…”. Tien seconden bezig en Aidan Moffat heeft het alweer over sex. Tel daarbij live drums en gierende gitaren die hinten naar liveshows anno 1998 en alle ingrediënten lijken aanwezig om van The Last Romance een ouderwets Arab Strap-album te maken. Ware het niet dat Moffat er geen zin meer in heeft om elke ochtend met een brakke kop wakker te worden naast een vreemde vrouw, of om weer pijnlijk afscheid te nemen. Als we de twee openingsnummers van The Last Romance moeten geloven, heeft de op eerdere platen uitgebreid bezongen romantiek zijn glans verloren. Dat Arab Strap ervoor kiest dit verhaal te situeren in een decor van oud-rockender werk, draagt hier alleen maar aan bij.

Het in feedbackgitaren verdrinkende, wazige ‘Chat in Amsterdam, Winter 2003’ markeert het echte omslagpunt. Als zijn oude leven hem geen plezier meer brengt, zoekt Moffat gewoontegetrouw vergetelheid in de drank. Op een tripje naar Amsterdam valt het kwartje: verdriet verdrinken helpt niet, de onderliggende oorzaak blijft onveranderd. Moffat merkt het ook als hij weer thuis is in Glasgow. Kijkend naar een Jerry Springer-achtige talkshow hoort hij presentatrice Trisha zeggen: “If you don’t like the fish you’re catching, then you’ve got to change the bait.”

Moffat overziet verward de puinhopen van zijn leven en weet dat hij zijn kleine broertje moet behoeden voor de fouten die de oudere maakte; het wordt gevangen in het kleine, op Middleton’s solowerk lijkende ‘Confessions Of A Big Brother’. Voor Moffat waren de woorden ‘fuck’ en ‘love’ inwisselbaar geworden, maar nu hunkert hij naar echte liefde. Tijd voor een nieuwe levensfase.

Het is bijna verbijsterend om Moffat te horen zingen over de kleine geneugten van samenwonen met een geliefde. Of hoe hij zichzelf neerzet als een romanticus die een vrouw graag echt het hof maakt (het folkrockende ‘Speed-Date’, met niet voor niets echo’s van ‘The Shy Retirer’). Dat is andere kost dan de ‘Love Detective’ die niet van de ‘Girls of Summer’ kon afblijven.

In de poppy single ‘Dream Sequence’ stoeit een breedsprakige stadionrocker vol gitaar en strijkers met een melodieuze piano en is Moffat verliefd. De liefde heeft hem veranderd: “And you’re useless at drinking, but these days I’ve been thinking, I doubt that we are going to need it.” Hij begint zelfs over kinderen en heeft lief in voor- en tegenspoed, want hoe de tand des tijds ook toeslaat, Moffat heeft zijn leven gebeterd.

De melancholie van eerder Arab Strap werk is ook muzikaal zo goed als verdwenen. Bitterzoete rockarrangementen vormen opgewekte soundtracks voor Moffat’s verhalen en laten Middleton grasduinen door bekend Strap-idioom en vondsten uit zijn solowerk. Bovendien komt een folkachtig element, met een knipoog naar The Pogues, langs. Kortom: ook muzikaal vormt The Last Romance een breekpunt in de Arab Strap-carrière.

Moffat en Middleton weten nog steeds tot een organisch geheel te komen zonder burgerlijk bedaard te worden, terwijl The Last Romance hint naar een opbeurende, misschien wel zonnige toekomst voor deze twee ex-sombermannen. Afsluiting en nieuw begin in één.

http://www.kindamuzik.net/recensie/arab-strap/the-last-romance/11060/
Meer Arab Strap op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/arab-strap