http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Annie Hayden | The Enemy of Love
Helder verklankte gemengde gevoelens.
CD, Merge/Konkurrent
Tekst: Milo Vandevelde
Publicatiedatum: 18 oktober 2005
In de jaren negentig liet Annie Hayden zich voor het eerst opmerken als lid van Spent. Na de split van die groep bracht Merge in 2001 ook haar solodebuut The Rub uit en daarvoor heeft ze nu eindelijk een opvolger klaar. Het was het wachten waard.
Volgens haar platenmaatschappij betekent The Enemy of Love de volwassenwording van de indie rock. Of het daarvoor storm zal lopen is de vraag, want inspiratiebronnen als Fleetwood Mac,Todd Rundgren en Moody Blues zijn momenteel niet erg hip, voor zover ze het ooit geweest zijn. Ze worden wel terecht aangehaald. Hayden heeft duidelijk lang aan het geheel geschaafd. Ze verweeft de nummers met minutieus door elkaar gevlochten akoestische en elektrische gitaren of piano en bescheiden drums en bas. Voor mooie accenten zorgen onder andere percussie, viool, klarinet en keyboards, grotendeels ingespeeld door producer Glen Tarachow. Scherpe randjes zitten er niet aan deze plaat. Op veilige afstand van de scheidslijn met melig, glad en steriel klinkt ze ingehouden, voorzichtig melodieus en altijd melancholisch.
Daarmee schept Hayden een kader voor haar grootste troeven. Haar stem klinkt aangenaam helder en licht onderkoeld; aan een minimale verheffing of goed gekozen frasering heeft ze genoeg om het niveau van een song op te schroeven. Bovendien schrijft ze uitstekende teksten, waarin ze op bitterzoete wijze blijft worstelen met gemengde gevoelens in de relationele sfeer. In elk nummer zitten wel een paar regels voor het grote citatenboek. "The colors get all beat up/Do blues stay blue?" vraagt ze zich af in 'Hip Hurray', het antwoord luidt ja. Via 'Your Carnival' ("Please don't please me") en 'Weather' ("The strings come in when you/Talk to me") belandt ze in 'Money Trouble' bij de regels die de ondertoon van de plaat het best samenvatten: "This kind of mellow blueness/Misconstrued as wretched pain/.../I'm trying to try to try harder". Tekenend voor de kwaliteit is dat 'Swingin' Party', een van Paul Westerbergs beste songs, naadloos tussen de eigen pennenvruchten past.
Met The Enemy of Love heeft Annie Hayden een fijn tegengewicht afgeleverd voor de uitgeproken pathos van labelgenoten. Een mooie soundtrack bij herst en winter.
http://www.kindamuzik.net/recensie/annie-hayden/the-enemy-of-love/10869/
Meer Annie Hayden op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/annie-hayden
Deel dit artikel: