• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Anna von Hausswolff | Ceremony

Monumentale schittering en loutering in mineur.
CD, City Slang/Konkurrent

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 08 mei 2013

Een ijselijke dodenmars vol dramatiek, maar zonder overdreven pathos opent Ceremony, het tweede album van de jonge Zweedse Anna von Hausswolff. Misschien doet haar achternaam enige bellen rinkelen maar met het werk van haar vader, de geluidkunstenaar Carl Michael heeft haar muzikale stiel weinig te maken. Alhoewel: ook bij dochterlief overheerst een zekere strengheid en doeltreffend gebruik van pure tonen. Zij verpakt die ingrediënten echter in eenvoud en toegankelijkheid.

De orgelpijpen op de hoes zijn niet aan dovemansoren gericht. De majesteitelijk gedragen klanken waren dan ook welig in de rondte op deze plaat. Ze roepen een minimalisme op van verschuivende pulsen zoals dat gekend is van bijvoorbeeld Philip Glass. Geduld blijkt voor Von Hausswolff een schone zaak; haast kan een andere keer wel weer. Of niet. Ze houdt de luisteraar op het puntje van de stoel; steeds vraag je je onwillekeurig af wat er zal volgen en buitelen subtiele verrassingen (zoals een ronkende elektrische gitaar of drummachine) uit een schijnbaar niets over elkaar heen.

Von Hausswolffs bouwwerk in klank is groots en monumentaal, kent vocale raakvlakken met Kate Bush en qua dramatiek is The Cure tijdens Disintegration niet ver weg. Duister kun je haar werkstuk niet noemen maar ze schildert wel in vage grijstinten: bleekneusjes in een mistbank boven een sneeuwvlakte, bij het vallen van een koude avond. Kil en afstandelijk is ze allerminst; Von Hausswolff weet juist door de ijzersterke rode draad qua toonzetting die door de hele plaat loopt een mokerslag uit te delen door de toehoorder gevangen te houden in een emotionele 'cel'.

De kracht van Ceremony ligt erin dat bij beluistering op heel hoog volume (zou ze dat van haar vader geleerd hebben?) de immense breedte van het geluid pas echt tot zijn recht komt. De beklemming van een ietwat zompige of stompe klank op laag volume wordt afgeworpen en de schittering en loutering in mineur neemt je mee naar ongekende hoogten en onvermoede diepten. Ceremony draai je niet op je mp3-speler of even snel tussendoor. Daar ga je voor zitten. Daar maak je tijd voor. Daar ga je helemaal in op; ook lang nadat de slottonen weggestorven zijn.

http://www.kindamuzik.net/recensie/anna-von-hausswolff/ceremony/23975/
Meer Anna von Hausswolff op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/anna-von-hausswolff