Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Na twee albums in eigen beheer mogen de Spaanse neo-thrashers van Angelus Apatrida het nu proberen bij metalgrootmacht Century Media. Niet slecht voor een band uit een land dat als het al met metal geassocieerd wordt het met de meer kazige uitwassen van de power metal is.
Maar Angelus Apatrida heeft dan ook wel het één en ander te bieden. Niet op het gebied van originaliteit; het is en blijft neo-thrash. Wel is de band minder streng in de retroleer dan veel soortgenoten. Er zit een behoorlijke scheut Vulgar Display of Power-periode van Pantera in de muziek (zonder dat het ooit metalcore wordt) en zanger Guillermo Izquierdo houdt het wat melodieuzer dan gemiddeld. Hij probeert ontzettend om Testaments Chuck Billy na te doen. Dat redt hij niet, waardoor hij vreemd genoeg vaak uitkomt bij een met meer zangtalent toebedeelde versie van Dave Mustaine.
Wat wel een beetje een probleem is, is dat Clockwork vol staat met goede songs, maar dat er geen hit tussen staat, een nummer met een riff die zich meteen met weerhaken in het geheugen vastzet. Aangezien dit al de derde plaat is van de Spanjaarden is het maar zeer de vraag of het ze nog gaat lukken om nog artistiek te groeien en door te stoten van de degelijke subtop naar een band die je moet zien.
http://www.kindamuzik.net/recensie/angelus-apatrida/clockwork/20461/
Meer Angelus Apatrida op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/angelus-apatrida
Deel dit artikel: