Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Singer-songwriter Angel Olsen heeft een stem als een scheermes en ze laat haar liedjes klinken als open wonden. Haar overslaande zangstem en onopgesmukte gitaarspel voorzagen doorbraakalbum Halfway Home van een spookachtige, maar ook wat verstikkende intensiteit. Op Burn Your Fire for No Witness grijpt de Amerikaanse vaker naar de elektrische gitaar en springen er regelmatig bandleden bij.
Op haar tweede album zoekt Olsen zoekt naar een opgeruimder geluid. De vooruitgesnelde, garage-achtige rock van 'Forgiven/Forgotten' is lekker venijnig en in de countryballade 'High & Wild' tingelt een wrakke piano en lijkt de drummer dronken. Ze benadert haar muziek wat pittiger en ze zingt wat minder uitgesproken en theatraal. Dat zorgt ervoor dat haar liedjes iets luchtiger klinken.
Hoewel het rockjasje haar prima past, maakt ze de mooiste liedjes van de plaat in haar eentje. Het zeven minuten durende 'White Fire' is ronduit magisch en roept associaties op met het werk van Leonard Cohen. Verderop, in het even mooie als verstilde 'Enemy', klinkt ze als Judy Garland en fluistert ze zachtjes in je oren. Het zijn de momenten waarop ze je het kippenvel op je armen en de tranen in je ogen weet te zingen
Olsen kan zo hard rocken als ze wil, maar opgeruimd of vrolijk zal ze nooit klinken. Met haar stem en voordracht zou ze van 'Er Is Er Eén Jarig' nog een aangrijpend lied kunnen maken. Natuurlijk is het precies dit gegeven wat haar tot zo'n fascinerende muzikante maakt. Dat ze op Burn Your Fire for No Witness probeert om er een iets andere draai aan geven, doet daar niks aan af. Ze heeft een plaat gemaakt om smoorverliefd op te worden.
http://www.kindamuzik.net/recensie/angel-olsen/burn-your-fire-for-no-witness/24715/
Meer Angel Olsen op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/angel-olsen
Deel dit artikel: