Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Andreas Tilliander zal voor de laptop-groupies onder ons geen onbekende zijn. Hij is dan ook een van de sterkhouders van de clicks&cuts-beweging. Zo droeg hij onder andere bij aan zowat elke verzamelaar die het genre introduceerde (denk aan de Clicks & Cuts-reeks en Electric Ladyland, beide op Mille Plateaux).
Het zal u weer eens niet verbazen maar op World Industries wordt er plaats gemaakt voor vocalen. En inderdaad, ‘Back to the USA’, ‘Gravity’, ‘Teardrop’, Self-contained’ en ‘She Will Never Feel’ zijn best wel leuke nummers. Maar veel meer dan dat zijn ze niet. Daarvoor zijn ze iets teveel in plastic gewikkeld en missen ze de popsensibiliteit die aan zoveel Kompakt-platen een gouden glans verleent. Nee, geef ons dan maar stampers als ‘Love Me Like I Do’ (ook gezongen maar op betere muziek) of opener ‘Let Booty Loose’, waar duidelijk wordt dat Tilliander zich beter zou beperken tot het verder verfijnen van zijn instrumentale nummers. Ook ‘Marychain’ knoopt met zijn typisch Duitse ritmiek aan bij het geluid van Keulen en rockt dan ook een heel eind weg.
Maar als album slaagt World Industries er dus niet echt in om een volledig overtuigende indruk na te laten, voornamelijk omdat Tilliander maar niet wil kiezen tussen pop en techno. En dan verdrink je op dit moment dus een beetje in de zee van gelijkklinkende platen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/andreas-tilliander/world-industries/8326/
Meer Andreas Tilliander op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/andreas-tilliander
Deel dit artikel: