Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Toen de Zweedse zanger Andi Almqvist op een goede dag in Malmö was en een kleine kroeg vond waar hij met zijn bandje mocht spelen, duurde het niet lang voordat het loeiende, soulvolle bluesgeluid op straat was te horen. Het toeval wilde dat een belangrijke platenbaas langs kwam en uit nieuwsgierigheid binnenwipte om Andi Almqvist en zijn onderdanen aan het werk te zien. Een kleine drie dagen later was het contract getekend.
Wie naar Can’t Stop Laughing luistert, weet dat de platenbaas bepaald geen miskoop heeft begaan. The Employees laat horen dat stokoude deltablues uit de kieren en gaten van Zweedse kroegjes tot leven komt. De grauwe liedjes op de cd piepen en knarsen dat het een lieve lust is. In het groezelige, accentloze stemgeluid van de witte jongeman worden de geesten van Leadbelly en Son House weer tot leven gewekt, terwijl ook Sixteen Horsepower en Tom Waits stiekem om een hoekje meekijken naar Andi Almqvist die de duistere romantiek van het oude Amerika bezingt.
Van begin tot eind is dit absoluut een spannende en grotendeels afwisselende plaat. De rammelende potten en pannen in ‘Boneyard Blues’, het weemoedige Waits-pianootje in Radio’, Andi’s gemene gegrom in het ruige ‘The Devil Is a Girl’ en het pomporgeltje in ‘Weekend Trip to Hell’ zijn slechts enkele fraaie momenten van het album Can’t Stop Laughing, dat misschien wel één van de beste Zweedse releases van pakweg de laatste tien jaar is.
http://www.kindamuzik.net/recensie/andi-the-employees/can-t-stop-laughing/12688/
Meer Andi Almqvist op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/andi-the-employees
Deel dit artikel: