Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Met experimentele post-punk verwierf Ana da Silva met haar band The Raincoats in de late jaren zeventig en begin jaren tachtig een bescheiden cultstatus. Deze werd bijna tien jaar na ophef van de groep nieuw leven in geblazen toen Kurt Cobain verklaarde fan te zijn. The Raincoats verzorgde in 1993 het voorprogramma van Nirvana in Engeland en deed een jaar later een eigen tour in Amerika. Oude platen werden opnieuw uitgegeven door platenmaatschappij Geffen en in 1996 verscheen een nieuw (en laatste) album Looking in The Shadows dat geproduceerd werd door Steve Shelley van Sonic Youth.
Met The Lighthouse keert Ana da Silva na bijna tien jaar terug op het muzikale toneel. Haar experimentele en minimalistische benadering is gebleven. Traditionele instrumenten hebben op dit album plaats gemaakt voor elektronica: een klein instrument vol met allerlei geluidjes, een minikeyboard en een sequencer. In de traditie van de Do-It-Yourself-mentaliteit nam Da Silva alles eigenhandig op met een kleine achtsporenrecorder.
De nummers klinken door de combinatie van Da Silva’s ijle, zweverige stem en de dromerig voortkabbelende, digitale geluidenpaletten alsof ze uit een elfenland afkomstig zijn. Verder vallen ze op door hun eenvoudige structuur. De afstandelijke sfeer zorgt er in eerste instantie voor dat The Lighthouse een beetje eentonig en oppervlakkig lijkt. Na een paar luisterbeurten blijkt echter dat de meeste nummers wel degelijk gevoel en karakter te hebben. Zo klinkt ‘Running in The Rain’ als een door een robot geschreven liefdesliedje en zou ‘Discoball’ een van de Noordpool afkomstige carnavalshit kunnen zijn. Het dansbare ‘I Awe of A Painting’ klinkt nog het meest gangbaar en zal het goed doen in de opwarmfase van een electro-feestje.
http://www.kindamuzik.net/recensie/ana-da-silva/the-lighthouse/8478/
Meer Ana da Silva op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/ana-da-silva
Deel dit artikel: