Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Stoer wijfje, die Amy Ray. Het type dat - als ze niet in de muziek zou zitten - na het afwassen en het uitlaten van de koeien nog eventjes een biljartje gaat leggen in de buurtkroeg. De volgende dag staat ze weer met de kippen op. Zo zou het er vermoedelijk ongeveer aan toegaan in huize Ray. Ongevoelig is deze tante echter niet.
De ene helft van The Indigo Girls beschikt over een stem als een dorpskerkklok. Dat countrymuziek de soul van de witte man en vrouw is, laat ze op Goodnight Tender ondubbelzinnig horen. Rays zang is puur en gaat diep, een beetje zoals de oude boer en zijn knol die het land ploegen. Daarbij lijken alle muziektrends van de afgelopen jaren in rook te zijn opgegaan. Op dit eerlijke soloalbum leven de jaren veertig en vijftig weer op in een dozijn traditionele songs.
Dat er weinig vernieuwends is te bespeuren, geldt als een compliment in dit genre. Enkele sleutelfiguren uit de americana, zoals blueszangeres Susan Tedeschi, Kelly Hogan uit de band van Neko Case en singer-songwriter Phil Cook, geven hier ook acte de présence. Zowel de uptemponummers als de tranentrekkers zijn een feest voor liefhebbers van cowboymuziek.
Die zielenpijn is goed voelbaar als ze zingt, vooral in de rustige nummers. Soms gaat ze zo gevaarlijk diep met haar stem, dat het lijkt alsof ze een duik in een ravijn neemt. Het gaat zeker niet te ver om te zeggen dat Amy Ray een hedendaagse, vrouwelijke versie is van Hank Williams.
http://www.kindamuzik.net/recensie/amy-ray/goodnight-tender/24697/
Meer Amy Ray op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/amy-ray
Deel dit artikel: