http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

aMute | A Hundred Dry Trees

Schitterende, vervuilde postrock.
CD, Intr.version/Bang!

Tekst: Joris Heemskerk

Publicatiedatum: 20 september 2004

Ik wil aan iedere ongeïnspireerde postrock-band voorstellen hun albums een paar maanden buiten te laten liggen. Zonder gein, laat de verschillende, onuitputtelijke weersverschijnselen maar lekker hun gang gaan op het gevoelige schijfje. Die voorspelbare crescendo’s en schone climaxen mogen best een beetje vuil worden. Laat de wind het fijne zand in de miniscule groeven waaien, laat die miezerregen het er weer uitregenen en herhaal dat, een paar keer, een paar maanden.
Die prachtige gitaarlijnen, de goddelijke melodieën raken verstopt achter een waas van stof en zand, de ruis neemt over, zorgt voor contrasten, fascineert. De natuurelementen creëren een sfeervol ruistapijt, een melange aan klankkleuren, op de achtergrond hoor je sporadisch de pracht van een opbouw gestimuleerd door een onverzadigbare crescendodrang, postrock-gitaren zwellen aan maar worden tegengehouden door een lading vuil die de hele spanningsboog opdeelt in minuscule deeltjes en laat uitwaaieren over het eindresultaat.
aMute, Brusselaar, geluidstapijttovenaar, ongetwijfeld geïnspireerd door Fennesz, laat een dergelijke aanpak horen. Vanuit de studio waarschijnlijk, maar goed, het idee zal duidelijk zijn. Het werkt, het is voller dan een Fennesz-ruisbad, de postrock-gitaren zijn aanwezig maar worden keer op keer verdrongen. Gedurfd concept, goed uitgevoerd, mooi album.