http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Amon Tobin | Foley Room

Angst is verslavend.
CD, Ninja Tune/PiaS

Tekst: Inge Janse

Publicatiedatum: 16 maart 2007

Eén van de beste exploitanten van auditieve angst is Amon Tobin. Op oudere releases als Supermodified en Out From Out Where waren hier al aanwijzingen voor hoorbaar, maar toen ging het nog vooral om vernieuwend knippen en plakken van beats, effecten, samples en andermans werk. Op Chaos Theory werd duidelijk dat al dat recyclen en herschikken geen doel op zich is, maar slechts een middel voor een hoger ideaal: angst. Voor dit album móest dat ook, aangezien het virtuele scherpschutters begeleidde in hun levensgevaarlijke doen en laten.

Nu is er Foley Room, Amon Tobins poging om een op zichzelf staande bron van angst af te leveren. Daarvoor greep de geboren Braziliaan diep in de productiebuidel. Duizenden geluidopwekkende bronnen, variërend van dieren en robots tot huishoudelijke apparatuur en motors, werden bij een microfoon geplaatst, opgenomen, en in samplers geladen, om vervolgens Tobins unieke behandeling te ondergaan. De talloze elementen, van hot naar her gemodificeerd, gesleept, gecombineerd, opgevijzeld en gefragmenteerd, vormen tezamen twaalf muzikale tijdbommen.

Foley Room is een grotendeels geslaagd experiment. Amon Tobin bezorgt de luisteraar gespitste oren, gespannen spieren, vernauwde ogen en gerichte aandacht. Soms gebeurt dat met zijn befaamde hakselaarbeats, soms met sfeervolle noise en ambient, soms met ingenieuze strijkarrangementen, en soms simpelweg door het uitblijven van dat alles.

Toch verliest het experiment zich bij tijd en wijle in zichzelf. Op die momenten lijkt Tobin meer aandacht voor het middel dan voor het doel te hebben. Hij stuurt de luisteraar dan een duister en onheilspellend oerwoud vol gevaren in. Vier minuten later blijkt alleen de uitgang ongehavend weer bereikt te zijn. Was dat nou al die spanning en verwachtingen waard? Kom hier met die alles verslindende tijgers, die dodelijk spinnen die me heimelijk van achteren bekruipen, die gecamoufleerde en tot de tanden bewapende commando’s in kuilen en grotten!

Gelukkig overheersen de momenten dat de angst wél snijdbaar is, dat er geen vingernagel overblijft, elke tong bijtwonden oploopt, en dat de verleiding in je hoofd steeds harder schreeuwt om Foley Room te verlaten. Héérlijk zijn die momenten.