Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Wat daar allemaal in Italië gebeurt weet ik niet, maar het resultaat is in ieder geval prachtige muziek. Alleen al in de afgelopen maanden heb ik platen gerecenseerd van acts als Daniele Sepe, Luigi Cinque & Tarantula Hypertext O'rchestra, Milagro Acustico en Battista Lena. Elk met een zeer eigen geluid, zonder twijfel, maar tegelijkertijd alle met een aanpak waarin alle mogelijke stijlen door elkaar heen worden gejaagd en ze er ook nog mee wegkomen ook.
En nu dan het debuutalbum van Amarcord uit Bologna. En alweer fantastisch! Het probleem ligt dan ook niet in het beluisteren van de muziek - dat is een genot, zoveel mag duidelijk zijn - maar in de beschrijving. Laten we deze keer maar eens een chronologische aanpak proberen. Het eerste lied 'Alla Stazione' begint met een kleine blaaskapel bestaande uit tuba, sax, trombone en slagwerk, waarvan de muziek nog het beste met Balkan brass vergeleken kan worden. Na een minuut zakt dit geluid echter weg en blijft een basislaag bestaande uit contrabas, accordeon en slagwerk over, waarna de zanger met zijn praat-zingende stem inzet. Het tweede nummer daarentegen begint zeer rustig om langzaam over te gaan in dixieland. Het derde stuk opent met trompet en trombone zonder begeleiding, maar voor dat je het weet bevind je je temidden van wilde ska met een zanger op zijn Tom Waits'. Het vierde lied.... ja, ik stop maar, het beeld mag duidelijk zijn. Snel naar de platenzaak en ontdekken die nieuwe muziek uit Italië!
http://www.kindamuzik.net/recensie/amarcord/il-viaggiatore-degli-astri/3716/
Meer Amarcord op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/amarcord
Deel dit artikel: