Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De laatste tijd zijn er steeds vaker Amerikaanse bands te horen die zijn geïnspireerd door het shoegazegeluid dat begin jaren negentig in Engeland vrij populair was, dankzij bands als My Bloody Valentine en Ride. Tegenwoordig gebruiken onder andere A Place to Bury Strangers en The Black Angels een soortgelijk trucje. Het trio All the Saints lijkt het meeste op die laatste en is de minst spannende van de hierboven genoemde namen.
Dat ligt voornamelijk aan het grote gitaargeluid. Het eerste nummer klinkt dat nog wel aardig, maar het gaat snel vervelen. Doordat de gitaren zo groots klinken, komen de liedjes minder goed tot hun recht. Ondanks de soms aardige composities en de prettige stem van de zanger, zijn er maar weinig liedjes die echt in het geheugen blijven hangen. Het is alsof het trucje niet werkt en dat zorgt ervoor dat Fire on Corridor X een vrij nietszeggende plaat is.
Een uitzondering is het nummer 'Leeds', een rustig nummer waarin de zang goed uitkomt en waar het stofzuigergeluid achterwege blijft. Het neigt naar de klasse van een band als Deerhunter. Aan de andere kant is het typerend voor de band, die juist als uitgangspunt de voor shoegaze typische geluidsmuur heeft gekozen. Dit trucje werkt door alle groots opgezette gitaren niet en het is te hopen dat All the Saints op volgende albums de richting van een nummer als 'Leeds' kiest, omdat juist dat nummer op dit vrij identiteitsloze schijfje het meest beklijft.
http://www.kindamuzik.net/recensie/all-the-saints/fire-on-corridor-x/17902/
Meer All the Saints op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/all-the-saints
Deel dit artikel: