Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Soms heb je muziekgenres die tegen beter weten in als pindakaas en jam samengaan. Wie bekend is met het fenomeen black metal zal rond 2005 niet gezegd hebben dat daar melodieuze en dromerige klanken aan toegevoegd konden worden. Het Franse Alcest bracht daar in 2007 definitief verandering in. Het zet die lijn nu voort met Écailles de Lune.
Het eerste dat opvalt is dat er eindelijk wordt toegegeven aan de traditionele felle vocalen. Het dromerige gezang van het debuut is weliswaar nog steeds aanwezig, maar de wolf houdt zich niet langer het hele album schuil in schaapskleren. Er ontstaat een voor Alcest nieuw soort geluid wanneer de drums en de stembanden een tandje bijschakelen voor een dubbel zo snel ritme. Het belangrijkste blijft echter intact op deze plaat: dat is het bijzondere gitaarwerk. Alcest is geen band van virtuoos gepriegel, maar dat houdt ze niet uit de schijnwerpers. De keuze van de akkoorden en hoe diep deze gitaarklanken in een emmer vol reverb gesopt worden is wat de muziek van deze band uitzonderlijk maakt.
De luisteraar krijgt dus zowel harde als zachte klanken om de oren, afgewisseld met duistere intermezzo’s als 'Abysses'. Toch sluiten de nummers buitengewoon comfortabel op elkaar aan. De band die ooit gekenmerkt werd door sierlijk wit geverfde gezichten en gespijkerde leren outfits bewijst hier opnieuw dat er best wel gemengd kan worden met genres. Écailles de Lune is een album dat menig metalliefhebber zal aanspreken, maar tegelijkertijd ook als een uitstekende instapplaat in de artistieke kant van black metal kan fungeren.
http://www.kindamuzik.net/recensie/alcest/cailles-de-lune/20649/
Meer Alcest op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/alcest
Deel dit artikel: