Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Niet altijd horen we een sterke albumopener als 'My Famous Leaving Song', het nummer waarmee Alastair Moock zijn nieuwe plaat aftrapt. Hij doet onmiddellijk denken aan Ben Atkins, die twee jaar geleden met zijn plaat Mabelle ook even de countrymuziek opfriste. De felle mondharmonica, rappe gitaren en stuwende drumpartijen hebben een aanstekelijk effect.
De gruizige arbeidersstem van deze zanger doet enigszins aan de Tom Waits van begin jaren tachtig denken, zeker in de grauwe blues van 'Death Don't Have No Mercy'. Muzikaal houdt Moock het toch voornamelijk bij traditionele country. Een enkele keer flirt hij zelfs met clichés en eeuwenoude deuntjes, zoals in het geinige 'Everbody's Wondering'. De zwaarte van zijn stem wordt enigszins in balans gebracht door de pittige achtergrondstem van Kris Delmhorst in 'Standing at Five Corners' en het tergende trage 'Red Ribbon Waltz'.
Waarom de laatste drie tracks als bonustracks op het hoesje staan, is een raadsel. Vooral in het afsluitende kerstliedje '1913 Massacre' van Woody Guthrie bewijst Moock dat hij ook in een akoestische ballade zijn mannetje staat. Ook de andere twee nummers, 'I Got a Friend' en het opbeurende 'Home Is Where the Heart Is', passen goed heel goed bij de rest van deze overtuigende countryplaat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/alastair-moock/let-it-go/11025/
Meer Alastair Moock op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/alastair-moock
Deel dit artikel: