http://www.kindamuzik.net

ernaast

Onze laatste liverecensie.

Meindert Talma in De Amer.

Onze laatste albumrecensie.

M.I.A. weet wat ze wil.

Ons laatste interview.

Sin Ropas: scheuten en zwarte turf.

Onze laatste video.

Colin Benders: het geluk van de modulaire synthesizer.

Agoria | The Green Armchair

Een wereldtrack en wat vulsel.
CD, Different/PIAS

Tekst: Omar Muñoz-Cremers

Publicatiedatum: 14 oktober 2006

Ooit observeerde ik over Vitalics ‘Pony part 1’ dat het muziek is die in futuristische kathedralen gespeeld moet worden. Zijn landgenoot Sebastien Devaud, beter bekend als Agoria, snapte dit blijkbaar en maakte met ‘Code 1026’ een track die nog beter in dat scenario past. Een subliem rossende en toch emotionele danstrack, die maar blijft geven en geven, veel beter vind je ze op het moment niet. Helaas ook niet op de rest van het album The Green Armchair.

Als idee lijkt het veel op het debuut Blossom, een sympathiek allegaartje van zware triphop, streng emotionele Detroit techno, Vet Geluid en wat gastvocalen. De gasten kunnen we kort over zijn: Neneh Cherry is weer slaapverwekkend, Princess Superstar doet wat ze altijd doet en alleen Peter Murphy (voorheen van Bauhaus) zorgt voor even vermakelijke als meeslepende bombast op ‘Edinbridge’. Dat blijft het probleem met de eclectische aanpak, weinig artiesten weten in elke stijl te excelleren.

Agoria moet zijn kracht uitbuiten en meer varianten op ‘Code 1026’ produceren, die dan mooi afgewisseld kunnen worden met zijn meer ingetogen odes aan Underground Resistance (‘Europa’), Vangelis (‘Cecile’) of de kunstdisco van Arthur Russell en volgers (‘Les Violons Ivres’). Minder liedjes, meer tracks.