Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Agoraphobic Nosebleed heeft van de nood een deugd weten te maken. Werd er bij de oprichting toevlucht gezocht tot een drumcomputer bij gebrek aan een menselijke variant, inmiddels zijn digitale drums hét kenmerk van Scott Hulls band geworden. Net zoals in de bio-industrie of bij moderne oorlogsvoering is massavernietiging nog een tandje zieker als het wordt geautomatiseerd.
Zijn er nog grenzen te doorbreken voor een band die de wereld al vijftien jaar lang bestookt met een stortvloed aan fragmentarische (split) releases, met als hoogtepunt Altered States of America, de mini-cd met honderd nummers? Misschien daarom gooit Agorapocalypse het inmiddels over een andere boeg. De snelheid, die vaak zakt tot speedmetaltempo's of zelfs lager, is niet meer de belangrijkste factor. Intensiteit is het sleutelwoord.
Laag gestemde, niet aflatende gitaaraanvallen geven gestalte aan Agoraphobic Nosebleeds vervormde realiteit. Als een geroutineerde bokser die na een goede rechtse nog een reeks keiharde stoten uitdeelt om zijn punt te maken. Ondertussen zorgen drie vocalisten ervoor dat de tegenstander - in dit geval de fan - geen moment rust vindt. Behalve de gebruikelijke twee grunts biedt Agorapocalypse plaats aan gepijnigde en hysterische vrouwenvocalen, verzorgd door ene Kat (ex-Salome).
Alsof het allemaal nog niet genoeg is, blijft de maniakaal geprogrammeerde drumcomputer de boel dwingend voortstuwen. Zelfs op de momenten waarop een drummer van vlees en bloed de neiging tot vertragen zou hebben, blijft de machine meedogenloos doorgaan. De perfectionistische drumsolo aan het eind van 'Question of Integrity' is de belichaming van digitale terreur, die aan de bron staat van Agoraphobic Nosebleed.
http://www.kindamuzik.net/recensie/agoraphobic-nosebleed/agorapocalypse/18590/
Meer Agoraphobic Nosebleed op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/agoraphobic-nosebleed
Deel dit artikel: