Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Pak het wollen dekentje er maar bij, plaats uw voeten onder uw zitvlak, trek een slobbertrui aan, zet de haardvuur-dvd maar op en staar met lange zuchten uit uw Le Corbussier-woning naar buiten de wijdse vlaktes tegemoet. Drink er een kopje café a la mar bij, zet uw luchtverfrisser op Ylang Ylang en neem in gedachten de laatste Yoga-oefeningen nog eens door. De cyperse kater houdt u gezelschap, terwijl uw Bonzaï-boompje schreeuwt om water en aandacht. Alles in balans, innerlijke rust, gemoedsvoldoening. Uw Bang & Olufsen heeft de sfeer goed aangevoeld en is zachtjes op de achtergrond klanken van Afterlife af gaan spelen. Mystieke lounge-ambient met lome doch kristalheldere zang. Niets geen drukte, maar een voorbijwaaiend Santana-gitaartje, een drumritme als stromend water en vele resonerende achtergrondgeluidjes. Dat doet een mens goed, zou je zeggen. Nou, misschien twee nummers lang. Wat wil namelijk het geval; de songs op zich zijn gewoonweg niet zo sterk. Nergens raakt Speck of Gold een Goldfrapp-snaar, een Portishead-beroering of een Massive Attack-brok in je keel. De volstrekte willekeur aan geluiden en aanzetjes manen mijn haarzakjes niet tot kippenvel. Eerder tot nietszeggendheid en schouderophaligheid. Ik krijg gaandeweg ook zin in iets wat grandioos ontspoort; betonmetalhardcorepunkrolldeathtrash ofzo. Alles, behalve dit in de essentiële oliën ondergedompelde zweefplaatje.
http://www.kindamuzik.net/recensie/afterlife/speck-of-gold/5760/
Meer Afterlife op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/afterlife
Deel dit artikel: