Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Grote kans dat u nog nooit van Afterhours hebt gehoord. Tenzij u natuurlijk een aardig mondje Italiaans spreekt, want in die taal verschenen de eerste vijf albums van deze rockgroep. Hoewel het lastig is om als niet-Engelstalige band internationaal te scoren, kwamen de heren van Afterhours een aardig eindje op weg. Ze werkten samen met internationale grootheden als John Parish (PJ Harvey) en Hugo Race (Nick Cave) maar het balletje ging pas echt rollen toen Greg Dulli (Twilight Singers) aanklopte. De band besloot het roer drastisch om te gooien en nam van Ballete Per Piccole ook een Engelstalige versie op. One Little Indian (bekend van Björk en Emiliana Torrini) vond Ballads for Little Hyenas zo indrukwekkend dat het besloot Afterhours te tekenen.
Om te spreken van een internationale doorbraak nu de plaat ook buiten Italië is verschenen, gaat wat ver. Toch zou het heel goed kunnen dat we nog veel meer van Afterhours gaan horen. Ballads for Little Hyenas is broeierig en donker van sfeer. Het doet denken aan bijvoorbeeld The Frames, dEUS of The Twilight Singers. Dat laatste is dan weer niet zo vreemd, aangezien Dulli de rol van producer op zich nam. Dat maakt het geluid van Afterhours zeker niet vernieuwend. Maar de meeste nummers steken wél goed in elkaar: mooie opbouw, soms verpletterende climaxen en het prachtige stemgeluid van zanger Manuel Agnelli. De spanning zoals op 'This Thin White Line' of 'Ballad for my Little Hyena' wordt niet op het gehele album vastgehouden, en hier en daar zijn de teksten wat krom geformuleerd. Maar een kniesoor die daar over valt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/afterhours/ballads-for-little-hyenas/11403/
Meer Afterhours op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/afterhours
Deel dit artikel: