• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

After Forever | Invisible Circles

Conceptplaat vol melodieuze donkere Nedermetal en tenenkrommend steenkolenengels.
CD, Transmission/Bertus

Tekst: Sven Schlijper

Publicatiedatum: 27 maart 2004

Na Exordium (» zie recensie) was het wachten op de nieuwe langspeler van een van de beste Nederlandse metalbands met dameszang, van dit moment. Het g-woord wordt opzettelijk vermeden: After Forever speelt naar eigen zeggen 'melodic darkmetal' en daar is geen woord van gelogen.

Op Invisible Circles klinkt de band als nooit tevoren. Zware metal wordt rond Floor Jansens stemgeluid gedrapeerd en dendert er nog wel eens dwars overheen, maar verliest nergens de melodieuze drive uit het oog. Open en fabelachtig geproduceerd knalt het gelaagde After Forever-geluid de ruimte in. Pompeuzer dan op Decipher, bruter en meer ingetogen wanneer nodig, breedvoerig en vol verrassing in de mix staat Invisible Circles kaarsrecht overeind. Muzikaal gezien zet After Forever de volgende stap; met het metalhart op de juiste plek wordt afgerekend met het verleden en toch blijft het eigen geluid fier staan.
Floor Jansen's sopraanstem klinkt nog beter dan we gewend waren; vooral haar hoge uithalen hebben meer inhoud gekregen. Daarnaast zijn de grunts van gitarist Gommans de balancerende factor. Wat echt opvalt, is de zang van de nieuwe gitarist Bas Maas. Met een sterke metalstem zingt hij op een paar nummers mee en dat pakt verrassend genoeg erg goed uit. Zo heeft After Forever op Invisble Circles ook vocaal de zaken mooi op orde.
Invisible Circles is geen gewone plaat, maar een echt conceptalbum. Zo'n hoog van de toren toeterend topzwaar idee waarbij ik normaal gesproken koude rillingen over mijn rug voel lopen. Het moet gezegd worden, ook nu weer. De blik werd op Exordium al naar het persoonlijke gericht en die lijn wordt doorgetrokken. De wederwaardigheden van het verrotte leven van een veertienjarig meisje worden met dagboekfragmenten naast de teksten gekoppeld aan de nummers. Het kind heeft een zwaar leven, voelt zich ongewenst, vlucht in het internet, de televisie, heeft ruziënde, overambitieuze ouders die in hun leven geen plaats willen inruimen voor haar bestaan en zoekt vergeefs naar een sprankje hoop, warmte en echte liefde. Als oma op bezoek komt, gloort aan de horizon echte verlossing, maar de vicieuze cirkel blijft zich voltrekken, wanneer ze zelf moeder is geworden en terugkijkend de generatie op generatie gemaakte fouten overziet, die ze zelf ook weer begaat, of dreigt te begaan.

Gommans is leraar, Maas ook, Jansen geeft zangles; genoeg gelegenheid dus om geconfronteerd te worden met levensverhalen waarop het concept gebaseerd is. Natuurlijk is het een redelijk aangrijpend verhaal wat hier verteld wordt. Ook een dat aanzet tot nadenken over de verantwoordelijkheden van het ouderschap. Voorwaar niet echt een concept dat je dagelijks tegenkomt in de hedendaagse muziek. Daar is After Forever moedig. Daar slaagt Invisible Circles in zijn opzet.

Hoe graag After Forever het ook anders zou willen zien, ik kan niet anders dan concluderen dat de uitvoering van het concept nogal wat te wensen overlaat. De dagboekfragmenten zijn - met bijbehorende taalfouten - in steenkolenengels geschreven (met de bedoeling het te laten lijken op de schrijfsels van een veertienjarige?) en wederom blijkt Jansen niet 's werelds meest begaafde tekstdichter. Als het erom gaat de boodschap over te brengen, dan slaagt ze prima. Dichterlijke schoonheid is een genietpunt op zich, maar wat hier voor teksten moet doorgaan, is vrij verschrikkelijk. Daarin is heel wat te verbeteren. Voor een loodzwaar getoonzet concept als dit, zou dit minpunt de doodsteek kunnen zijn.
After Forever legt de lat erg hoog en haalt het gewoon niet, heeft wel progressie geboekt en komt met gemak over de aanvangshoogte heen, maar voegt geen echte intellectueel uitdagende (dichterlijke) diepte toe aan het concept. Het concept, de boodschap, komt gewoon goed over. De schoonheidsfoutjes op tekstueel vlak en in de uitvoering van het boekje (is het bijvoorbeeld om binnen het verhaal nog een onzichtbare cirkel aan te geven, dat een bepaald dagboekfragment dubbel is afgedrukt?), maken het geheel tot een net-nietervaring en dat is zonde.
Jammer vooral omdat Invisible Circles gewoon After Forevers allerbeste album is. De band speelt gesmeerd, haalt muzikaal het onderste uit de kan, meandert alle kanten uit en toont heel veel moed. Ik moet helaas ook vaststellen dat After Forevers conceptpoging niet helemaal perfect uit de verf is gekomen. Daar kun je je overheen zetten en van de muziek op zich genieten, maar die wordt - net als op zoveel van dit soort albums - ook nog eens onderbroken door illustraties van het concept in de vorm van gesprekken en samples. Het is zo weliswaar echt één geheel, maar loslaten wordt zodoende wel moeilijk.
Toch is dat de opdracht hier. Genieten van de muzikale kracht van Invisible Circles, trots te zijn op een Nederlandse metalband die niet voor niets door Nightwish als voorprogramma op sleeptouw is genomen en een portie prima metal met dameszang tot je nemen. Haar eigen op de loer liggende vicieuze cirkel heeft After Forever in ieder geval met veel succes doorbroken. Invisble Circles bewijst vooral dat After Forever muzikaal en vocaal veruit de meerdere is van menig met het g-woord aangeduid bandje.

http://www.kindamuzik.net/recensie/after-forever/invisible-circles/5519/
Meer After Forever op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/after-forever