Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
AFI is al lang niet meer de punkrockband die in de jaren negentig de toen in groten getale aanwezige skatepunks wist te verblijden met een gestage stroom kwalitatief goede releases op het platenlabel van The Offspring-zanger Dexter Holland. Met het in 2003 uitgebrachte Sing the Sorrow maakte de band definitief een omslag van punkrock naar bijna gotisch aandoende emorock.
Maar waar Sing the Sorrow een magistraal meesterwerk was dat het midden hield tussen melancholische hardcorepunk en episch uitgesponnen rockballads, bevat de nieuwe boreling Crash Love eigenlijk niet veel meer dan middle of the road emorock. De theatraal uitgevoerde achtergrondkoortjes doen in de verte nog herinneren aan de punkrock zoals bands als Bad Religion die maken. Het tempo is echter flink teruggeschroefd en vervangen door huppelende springritmes en melodramatische, poppy melodielijntjes die het in grote stadions ongetwijfeld goed zullen doen. Catchy is het wel. Maar net niet genoeg. De échte hitjes zijn weg en nergens is nog de opgefoktheid van het vroegere werk te horen.
Crash Love is een leuke cd om bij weg te mijmeren als je het huis staat te poetsen op een regenachtige zaterdagmiddag. Ook heel leuk als je een onzeker zestienjarig tienermeisje met een zwak voor zanger Davey Havok bent. Als je buiten die categorie valt, kun je beter Sing the Sorrow nog eens opzetten. Of The Cure als je echte gothpunk wil horen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/afi/crash-love/19420/
Meer AFI op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/afi
Deel dit artikel: