Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
De bijsluiter doet het slechtste vermoeden. In steenkolen mavo-2 Engels wordt gemeld dat At point wish / 747 fragment till stiga up de debuut EP is van Aestrid, een driemanschap wiens muziek bestaat uit en hier citeer ik “sounds that are all a part of what we do, taken with the views we have of our memories, moments or sights”. U begrijpt dat Shakespeare zich voorlopig nog even geen zorgen hoeft te maken! Dergelijke tenenkrommende teksten, waarvoor Ed Wood Jr. zich noch had geschaamd, geven even de hoop dat de voorliggende EP niet de gebruikelijke vermoeiende middelmaat betreft en zo onwaarschijnlijk slecht is dat het luisterproces toch nog enigszins vermakelijk zal zijn. Niets is echter minder waar. Tot mijn grote verbazing blijkt dat Aestrid juist een prachtplaatje heeft gemaakt, met 4 gevarieerde nummers die voornamelijk geïnspireerd lijken te zijn door het werk van Jeff Buckley. Zanger Bo Menning heeft een aparte, warme stem, die uitstekend past bij de theatrale sfeer die de muziek uitademt. De gezongen nummers (twee zijn akoestisch) hebben een gevoel voor pathos zonder dat het zeikerig wordt. Bovendien maakt vooral het openingsnummer ‘SBA’ dat wordt gedreven door een aanstekelijk piano-riff - duidelijk dat Aestrid het in zich heeft om “groot” te schrijven. U kent dat wel; ‘Creep’ van Radiohead, ‘Bittersweet Symphony’ van The Verve, ‘Grace’ van Jeff Buckley”. Dat soort werk dus. Naar verluidt wordt nu reeds gewerkt aan een tweede EP. Met of zonder een tussentijdse verfrissingcursus Engels; de wereld ligt open voor Aestrid.
http://www.kindamuzik.net/recensie/aestrid/at-point-wish-747-fragment-till-stiga-up/2451/
Meer Aestrid op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/aestrid
Deel dit artikel: