Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Ondertussen weet iedereen wel zo´n beetje wie Adrian James Croce is. De zoon van de vermaarde songsmid Jim Croce trok een poosje door Europa en gaf onlangs nog een imponerende performance op Take Root.
Hopelijk heeft de familie Croce meer geluk dan, bijvoorbeeld, de familie Buckley en krijgt A.J. de kans om het pad naar wereldfaam te betreden (toen pa Croce op het punt stond om met zijn gevoelige ballades en aanstekelijke popliedjes door te breken, kwam hij om het leven bij een vliegtuigongeluk). Als we naar de liedjes van A.J. Croce luisteren, dan krijgen we een beeld van een keurige, hardwerkende jongeman, die de gevaren van het leven uit de weg gaat.
Met zijn laatste, titelloze studioplaat begaf A.J. zich op een terrein van toegankelijke popdeuntjes dat al eerder door wereldberoemde heren als Paul McCartney en Elvis Costello was verkend.
Hoewel de meeste songs op eenvoudige wijze aan de man werden gebracht, toonde A.J. Croce ook een ambitieuze, veelzijdige kant als doorleefd zanger en pianospeler.
Het enige minpuntje van Adrian James Croce, waarmee de jonge artiest op een groot publiek mikte, was misschien dat de invloeden van country en blues naar de achtergrond waren gedrukt.
Op de recent verschenen compilatie Early On (The Americana Recordings 1993-1998) laat A.J. zich van een intieme kant horen. Het materiaal bestaat grotendeels uit croonende pianoballades en rafelige bluesstandaards. Eigenlijk is deze enkele schijf niet meer dan een achttien tracks tellende dwarsdoorsnede van zijn eerste drie langspelers, het titelloze debuut, het veelzeggende That´s Me in the Bar en Transit. Toch maken de bondige troubadoursongs anno 2005 nog steeds een overwegend verbluffende indruk. Vooral de weemoedige pianoliedjes waar A.J. in de huid kruipt van een jeugdige Tom Waits zijn ronduit betoverend. Zijn licht versleten stembanden spoelt hij regelmatig met een glaasje whisky. Je ziet de treurige man als het ware verscholen achter een vleugel in een halflege bar, terwijl de regen tegen de ramen klettert. Clichés, maar toch...
Wie niet zo nodig alles van A.J. in huis wil halen, kan niet verkeerd gaan met deze verzamelaar. Wie echter met zijn laatste studioplaat een ander beeld van A.J. heeft gekregen, zou zich deze cd eigenlijk moéten aanschaffen. Hoe dan ook is dit een schitterende verzamelschijf, zeker als je de Waits uit zijn Asylum-hoogtijdagen kan waarderen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/adrian-james-croce/early-on/11305/
Meer Adrian James Croce op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/adrian-james-croce
Deel dit artikel: