Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Kent u Clerks nog? De debuutfilm van Kevin Smith - die toen nog grappig was - kwam halverwege de jaren negentig uit en had een soundtrack met een perfecte dwarsdoorsnee van alternatieve muziek in die periode. Een willekeurig nummer van de enfants terribles van Adolf Butler had er niet op misstaan.
Als er nog heilige huisjes overeind staan, weet Adolf Butler ze omver te schoppen. Taboes worden met grote nonchalance, een opgestoken middelvinger en een dikke knipoog te lijf gegaan. Als je dan toch al een politiek incorrecte bandnaam hebt, kun je je debuutalbum (opvolger van de ep Africa) net zo goed Holland noemen en voorzien van quasi-patriottistisch rood-wit-blauw artwork met oranje vinyl, waarop thuisbasis Zuid-Holland als een rebel flag op de kaart van Nederland prijkt. Of 'It's My Life' - de door Madball groot gemaakte hit - te kakken zetten met een verschrikkelijk lijzige versie. Of te koop lopen met slogans als "White noise for black people" en "The future of classic rock". Adolf Butler heeft het gehad met punkclichés en tilt schoppen tegen het systeem naar een hoger plan.
De narrige teneur baant zich via smerige noiserock een weg naar buiten. Overstuurde zang en dissonante akkoorden in de traditie van Part Chimp, Pissed Jeans, The Jesus Lizard of Lower Forty-Eight. En altijd met een harde groove en een directe sound. Waar de band live niet altijd explosief uit de verf komt, zorgde producer Igor Wouters in de studio voor de nodige adrenaline, zodat zelfs feedbackgitaren op de voorgrond treden. Alles wat niet klopt, krijgt extra aandacht. Zo levert de schijt-aan-alles-mentaliteit van Adolf Butler toch mooi de meest punk ademende Nederlandse plaat van het jaar op.
http://www.kindamuzik.net/recensie/adolf-butler/holland/22430/
Meer Adolf Butler op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/adolf-butler
Deel dit artikel: