• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Admiral Freebee | S/T

De Belgische 'plaat van het jaar'.
CD, Polydor/Universal

Tekst: Dieter Craeye

Publicatiedatum: 08 april 2003

Mochten wij met een gitaar onder de arm en een fles whisky in de hand, aanstalten maken om de wereld te verrijken met onze uitgestippelde levensroute, er zou geen haan naar kraaien. Niet bij Tom van Laere, hij mat zich het alter ego Admiral Freebee aan, pende een dozijn songs neer en heeft in een mum van tijd zowat gans België aan z'n voeten liggen. Volkomen terecht overigens, zijn titelloze debuutplaat overtreft schijnbaar moeiteloos eenieders stoutste verwachtingen en je moet rond deze tijd al werkelijk als een kluizenaar door het leven stappen, wil je op radio, tv of in de schrijvende pers niet geconfronteerd worden met Tom van Laere, het nieuwste goudhaantje van de Belgische rock.

Van Laere speelde zich voor het eerst in de schijnwerpers tijdens de preselecties van Humo's Rock Rally 2000. Hij bereikte de finale, moest er onterecht de duimen leggen voor Mintzkov Luna, maar kaapte er wel de publieksprijs weg en was moreel gezien de grote triomfator van die editie. Sindsdien dook Van Laere zeer sporadisch op aan de zijde van Tom Barman, die op zijn beurt het wierookvat bovenhaalde aan iedereen die het horen wilde. In de nazomer van 2002 palmde Van Laere de playlists van de betere radiostations in met de knappe single 'Ever Present', dat al snel naar de vergetelheid werd verdrongen door het weergaloze 'Rags 'n' Run', dat zich met de vocale hulp van Laïs-zangeres Nathalie Delcroix nadrukkelijk profileert als één van de beste Belgische songs van de laatste twee decennia.

In afwachting van zijn debuutalbum had Tom van Laere ongetwijfeld een rustiger aanloop in gedachten. Enige tijd geleden werd het lange wachten eindelijk beloond en we durven nu reeds voorzichtig gewagen van een klassieker in de Belgische popgeschiedenis. Wat de Admiraal echter onderscheidt van andere bekwame landgenoten is een sterk ontwikkeld gehoororgaan voor Amerikaanse singer-songwriters die hun roots zelden of nooit verloochenen. Platen van levende legendes als Hank Williams en Elvis Presley waren in het ouderlijk huis in Brasschaat ongetwijfeld museumstukken, al zijn het toch vooral Bob Dylan en Neil Young die in het auditief geheugen van Van Laere bleven spoken. Zelfs de literaire leefwereld van Jack Kerouac ontsnapte niet aan het brein van de Antwerpenaar, 'On The Road' ontleende hem zelfs zijn pseudoniem en ook qua inhoud had de bestseller een niet onbelangrijke invloed op Van Laere als tekstschrijver. Opener 'Get Out Of Town' bijvoorbeeld, waarin onze landgenoot zijn levensverhaal op burleske wijze te grabbel gooit, maar zijn afkomst duivels trouw blijft (“I was born in the Hollywood part of town”). Nooit gedacht dat 'Brasschaat' zo lekker zou bekken in het Engels! De vernietigende tempoversnelling halfweg de song illustreert het rockend vermogen van Van Laere en aan de manier waarop hij 'Get Out Of Town' door de versterkers brult, valt af te leiden dat hij een haast panische angst moet ontwikkeld hebben om vast te roesten in z'n geboortedorp. Ook op 'I Get Love' verdringt de man z'n geliefde mix van akoestische alt. country en Americana naar de achtergrond en vliegt hij er stevig tegenaan. ‘There A Road (Noorderlaan)’ was live al langer een favoriet, maar komt ook op plaat uitstekend uit de verf. De song schittert eerlang in eenvoud. “How can you make the right music when your name is Tom van Laere” vraagt de songsmid zich smalend af in de meeslepende rocker ‘Mediterranean Sea’, terwijl de backing vocals naar een audiéntie solliciteren bij Dylan. Het rijkelijk gelaagde ‘Admiral For President’ doet dan weer vermoeden dat ook Tom Waits een niet te verwaarlozen rol speelt in het leven van Van Laere.

In bloedmooie rustpunten als ‘Serenity Now’ en ‘Alibies’ kun je niet om de superieure gastrollen van Nathalie Delcroix en Helena Fonteyn heen. Het hilarische ‘Einstein Brain’ (“How can you milk a cow with your hands in your pants”) ademt zonder pardon een begeesterende feelgood factor uit en maant je aan tot een vreugdedans rond de keukentafel. Het nummer straalt zoveel spontane joie de vivre uit dat het zo op het lijf van E van Eels, ten tijde van Daisies Of The Galaxy, geschreven kon zijn. In ‘Bad Year For Rock ‘n’ Roll’ heeft de Admiraal overduidelijk te kampen met een prangend hormonaal probleem, maar desondanks slaagt hij erin om dat te vertalen naar een – zal het u nog verbazen? – alweer keigoede rocksong.

Als je weet dat Tom van Laere naast een uitstekend songschrijver ook nog een begenadigd performer is, raden we u aan om deze nieuwste Belgische trots te ontdekken in een kleine (voor hoelang nog?) club bij u in de buurt. 2003 is amper een kwartaal ver, maar wij hebben de Belgische ‘plaat van het jaar’ reeds in huis!

http://www.kindamuzik.net/recensie/admiral-freebee/s-t-2804/2804/
Meer Admiral Freebee op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/admiral-freebee