Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Soms vraag ik me wel eens af: wat is er door die recensent heen gegaan, toen hij in 1971 voor het eerst het titelloze debuut van John Prine hoorde? Closing Time van Tom Waits is nog zo´n klassieker, waarbij ik me voorstel dat de plaatjesbespreker van destijds voor zijn typemachine de nodige woorden tekort kwam.
Far Away Blues is niet het debuut van Adam Carroll, maar het is wél degelijk een cd die een verpletterende indruk maakt. Dat is op zich best opmerkelijk, want de traditionele en kinderlijk eenvoudige countrymuziek van de Texaan hebben we al eerder gehoord. Zijn ongedwongen stijl doet denken aan Bob Dylan, de eerder genoemde John Prine, Robert Earl Keen, Guy Clark en Townes van Zandt, zoals vrijwel alle hedendaagse troubadourmuziek uit Texas op de een of andere manier wel bezeten is door Van Zandt.
Wat Far Away Blues, het derde album van Carroll, zo voortreffelijk maakt, is de kippenvelproductie van Lloyd Maines, die eigenlijk precies dezelfde minimale techniek toepast als destijds op Bloomed, het debuut van Richard Buckner.
Maines is er dus weer in geslaagd om het simpele en pure van Texaanse singer-songwritermuziek op de voorgrond te plaatsen. Natuurlijk heb je als producer een goede zanger als Adam Carroll en een stel bekwaamde muzikanten nodig, maar dat zijn allemaal details. In Texas vind je die op iedere hoek van de straat.
http://www.kindamuzik.net/recensie/adam-carroll/far-away-blues/10262/
Meer Adam Carroll op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/adam-carroll
Deel dit artikel: