Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Spil van deze vierkoppige band is dertigplusser Steve McMurry die samen met zijn neven Bryon en Fitz en bassist Jay Sanders deze in bluegrass gewortelde en akoestische formatie vormen. Die traditionele muziek, waar je in hun woonplaats Charlotsville niet om heen kunt, mixen ze echter met een aangenaam popgeluid dat zo verzorgd klinkt dat Steely Dan achter de knoppen lijkt te zitten. Het zijn allen fantastische muzikanten, waar vooral de banjo, die als een echte sologitaar wordt behandeld, van Bryon opvalt. Vandaar ook dat ze makkelijk kunnen overschakelen naar een wat moeilijker te bespelen stijl als jazz. En deze kwaliteit wekt ook interesse op naar hun prestaties op het podium, maar hoe technisch onderlegd ze ook mogen zijn het kan de zwakke composities echter niet verhullen.
De muziek wekt herinneringen op aan Dave Matthews Band en The Barenaked Ladies, maar waar deze groepen weten hoe ze een melodie moeten verzinnen komt er bij Acoustic Syndicate weinig van terecht. Niet dat het heel slecht is of zo. Het doet alleen niks met je omdat het allemaal teveel van hetzelfde is: up-tempo ritme, druk banjo getokkel erdoor, hier en daar een saxofoon en vooral inwisselbare refreinen. Zanger Steve legt weinig dynamiek in zijn stem en de als opliftend bedoelde refreintjes worden mij na drie nummers al teveel. Even twee nummers tussendoor, zoals 'Commentary' of 'Red Birds' draaien is echter meer dan goed te doen en opeens klinkt de band wél fris, opgewekt en lekker. Ideaal dus om een keertje bij het radioprogramma For The Record van Mart Smeets te horen, maar vooral niet meer.
http://www.kindamuzik.net/recensie/acoustic-syndicate/terra-firma/3112/
Meer Acoustic Syndicate op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/acoustic-syndicate
Deel dit artikel: