Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Zondagmiddag, lekker weer, geen gezeur van mensen om je heen en dus een goede stemming. Even een cd luisteren die net is binnengekomen. Een klein half uur later is de zondagmiddag een stuk minder gezellig. Donkere wolken pakken zich samen boven mijn huis. Ik ben op zoek naar mijn pistool...
Verantwoordelijk voor de moodswing is de Amerikaanse band A18, voorheen bekend onder de naam Amendment 18. Met het uitkomen van Foreverafternothing is de band toe aan zijn tweede volledige album. Het vijftal bestaat uit een aantal oude bekenden in de hardcorewereld, die voorheen onder andere actief waren in bands als Outspoken, Insted en A Chorus Of Disapproval. Het vorige album All My Heroes Are Dead verscheen in 1999 via New Age Records (het label van gitarist Mike Hartsfield). Na het eerste album volgden nog een drietal 7 inches. Met dit album heeft de band onderdak gevonden bij Victory Records. In eerste instantie zou Revelation Records het album uitbrengen in de zomer van 2002, maar om onduidelijke redenen verschijnt het album nu bijna een jaar later via Victory.
Terug naar de zondag. Hoe kon de zondagmiddag zo verschrikkelijk veranderen? Het album van A18 is een concept met als thema: zelfmoord. Van artwork tot aan de teksten is de band er duidelijk over dat je persoonlijke problemen op twee manieren kunt oplossen. Of je biedt je problemen het hoofd of je maakt er een einde aan. Geen thema voor een lekkere voortzetting van een frisse zondag.
A18 is muzikaal een goede afwisseling tussen de laatste platen die Victory op de markt bracht. Na een aantal releases met rustigere muziek is het tijd voor iets anders. Beuken verdomme, dat is devies! De band grijpt terug naar hardcorebands uit het eind van de jaren ‘80 en voegt daar hun eigen huidige invloeden aan toe. A18 is een band met een eigen gezicht. Er vliegen tijdens het luisteren wel allerlei bandnamen door mijn hoofd, maar geen enkele kan het geluid van de band goed omschrijven..
De stem van zenger Isaac Golub is lekker agressief , het gitaarwerk is afwisselend, er is veel verschil in tempo in de nummers en de productie is rauw en vult de muziek goed aan. Namen? Ik hoor Slapshot, (oude) Strife en The Suicide File (rauwe productie). Uitschieters zijn de nummers ´Broke The Blue´ en `Scars Upon Scars´. De plaat is een absolute aanrader voor de mensen die op zoek zijn een album vol ouderwetse hardcore. De band zal met dit album veel aan naamsbekendheid winnen en is niet een zoveelste kopie van en kopie van een kopie. A18 beukt de je dag door en is voer voor maniakken en maniakken in spé. Kijk echter uit voor je zondagmiddag...
http://www.kindamuzik.net/recensie/a18/foreverafternothing/2800/
Meer A18 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/a18
Deel dit artikel: