Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Vorig jaar riep ik A Life Once Lost uit tot ‘doorbreekband’ van 2005. A Great Artist, de vorige cd van deze alternatieve metalcore band, bood namelijk een meer dan solide basis voor mijn voorspelling. Kwestie van wens die vader is van de gedachte. Wat ik vergat te melden is: alleen als ze van zanger veranderen. Wordt het alleen maar beter van, kijk maar naar Dillinger Escape Plan. ALOL’s zanger Robert Meadows doet zijn stinkende best. Zo stinkend dat het lijkt alsof hij weet dat zijn dagen geteld zijn. Maar net als op A Great Artist beperkt hij zich op Hunter ruim 35 minuten lang tot slechts een toonsoort. En dat gaat snel vervelen.
Goddank is de rest van de band wel gegroeid. En niet zuinig. Vooral in het componeren van beter gebalanceerde en meer gevarieerde nummers. De complexe riffs, gedragen door de felle midtempo’s van de ritmesectie, betekenen het einde van het glazuur op je tanden. Soms overdonderend, zoals op ‘Needleman’ en ‘Vulture’, soms melodieus zoals op ‘Pain & Panic’. Kan Meadows met het agressieve werk nog prima uit de voeten, op een nummer als ‘Grotesque’ smeken wij - kritische luisteraars - toch echt om een zanger die weet te variëren, die meer dan één emotie kan overbrengen. Fans van getergde, schuimbekkende brulboeien met een slechte jeugd en relatieproblemen hoeven zich overigens van mijn kritiek niets aan te trekken. Die gaan Hunter helemaal geweldig vinden.
Hunter is een volwassen album met (bijna) alle ingrediënten om de grote stap voorwaarts te maken. Want zoveel onderscheidende bands zijn er niet in dit genre. Je moet het album wel een beetje tijd geven, vandaar mijn nieuwe voorspelling: A Life Once Lost wordt de ‘doorbreekband’ van 2006.
http://www.kindamuzik.net/recensie/a-life-once-lost/hunter/10239/
Meer A Life Once Lost op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/a-life-once-lost
Deel dit artikel: