Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
Mika Vainio brengt muziek uit alsof de duivel hem op de hielen zit. Niet zelden uit hij zich daarbij in werkstukken die schurend, knarsend en bijtend bij de luisteraar de tolerantiegrenzen opzoeken. Onder zijn pet Ø komt Vainio met Konstellaatio uit bij heel wat aangenamere oorden.
Menig adept van shoegaze, doom of metal heeft zich sinds een aantal jaren beziggehouden met ambient, niet zelden vol drone. Vainio weet zonder die achtergrond ook verdraaid goed een desolate sfeer neer te zetten. Op deze plaat laat hij de monumentaliteit voor de afwisseling niet voortkomen uit massieve muren aan geluid. De kunst van het weglaten zet Vainio maximaal in en zo komt hij uit bij een spaarzaam palet aan intergalactische, minimale techno- en electrodubklanken. Daarmee is Konstellaatio een symfonie die raakvlakken kent met zowel Fennesz als Roly Porter, met Emptyset en Demdike Stare via bijvoorbeeld Bernard Parmegiani of zelfs Arvo Pärt, afgemaakt door een zekere inslag vanuit de vroegste krautrock.
Vainio laat er geen misverstand over bestaan dat de volumeknop vol naar rechts gedraaid moet worden. Wat dunne soep lijkt, opent dan een rijke en diepe wereld aan briljant vormgegeven subbassen, twinkelende staalharde tikken en ijle melodielijnen. En zo slaagt Vainio er toch weer in volledig beslag op de ruimte te leggen, ook geestelijk. Als je daarvan niet gediend bent, zet je het album maar wat zachter op. Dan heb je er piekfijne ambient aan. Ga je voor de totaalervaring, dan blijkt Konstellaatio een wolf in schaapskleren, een mokerslag uit een onvermoede hoek en met een speelduur van 66 minuten uiteindelijk slopend. Op een weldadige manier. Daarin neemt Vainio, ook op deze introspectieve en persoonlijke plaat, geen halve maatregelen. Knock-out, toch weer.
http://www.kindamuzik.net/recensie/6208/konstellaatio/24849/
Meer Ø op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/6208
Deel dit artikel: