Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
1990s zijn vooral bekend van dat hitje met het refrein dat niemand kan plaatsen. Het ontiegelijk aanstekelijke deuntje van 'See You at the Lights' was maar een voorproefje van een goed ontvangen album dat wat bescheiden hitjes kende met 'You Made Me Like It' en 'You're Supposed to Be My Friend'.
Grappig genoeg opent Kicks, het tweede album van het Schotse trio, met de titel 'Vondelpark'. Het nummer is uptempo en vrolijk zoals gewoonlijk, alleen klinkt de stem van frontman Jackie McKeown minder opgewekt dan op Cookies. Dit komt ook gedeeltelijk omdat de hoge, snerpende gitaarintro's à la The Rolling Stones niet meer vaak voorkomen op de tweede plaat. De drum krijgt een prominentere rol in het geluid van 1990s. De rock-'n-roll is een beetje verruild voor postpunk, maar dan met meezingrefreinen die oud-collegamuzikant Alex Kapranos met Franz Ferdinand ook hanteert op You Could Have It So Much Better.
De Schotten zoeken op Kicks naar een ander geluid. Wat een verschrikkelijke keuze! De nummers die op het debuut hadden kunnen staan, zijn veruit de beste van de plaat. 'Vondelpark', 'Tell Me when You're Ready', 'Everybody Please Relax' en 'Giddy up' zijn hooguit noemenswaardig en een beetje vermakelijk, maar daar blijft het dan jammer genoeg ook bij.
Het trio slaat de plank mis. Kicks is onsamenhangend en het spetterende, soms kinderlijk leuke geluid is grotendeels verdwenen. Laat dat nu juist zijn wat 1990s aantrekkelijk maakt. Als ze dan ook nog eens met 'The Kids' The Hollies imiteren met een flinke drum eronder, dan kun je beter ergens anders je kicks vandaan halen.
http://www.kindamuzik.net/recensie/1990s/kicks/18267/
Meer 1990s op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/1990s
Deel dit artikel: