http://www.kindamuzik.net
ernaast
Onze laatste liverecensie.
Onze laatste albumrecensie.
Ons laatste interview.
Onze laatste video.
1349 | Revelations of the Black Flame
Groezelige postblackmetal met cross-overpotentie.
CD, Candlelight/Bertus
Tekst: Thijs Gouwerok
Publicatiedatum: 11 juni 2009
Drie albums lang vulde het Noorse 1349 als het braafste jongetje van de klas zijn blackmetalkleurplaat in met corpse paint, gekrijs, tremolo picking en vooral blastbeats, karrenvrachten aan blastbeats. Met name het voorgaande werkstuk Hellfire (2005) kreeg alom hoge rapportcijfers, een schoolvoorbeeld van 21e eeuwse recht-in-de-leer Darkthrone- en Gorgorothaanbidding. Als het eerste nummer van Revelations of the Black Flame - na ruim drie minuten van inleidend pandemonium - echt gaat beginnen, zal menig adrenalinejunk zich dan ook opmaken voor de vertrouwde snelle fix.
Wat volgt is een gedrocht van een Celtic Frostriff, hortend en stotend, lelijk en ziek. Volgende nummer, zelfde verhaal. Zo traag als dikke stront, de timing vakkundig gesaboteerd. Na tien minuten kan de eerste blastbeat pas genoteerd worden, maar dan is het al duidelijk: 1349 is in vier jaar tijd een compleet andere band geworden.
Zoals Hellfire een toepasselijke Beavis & Buttheadtitel had, zo geeft de naam van deze plaat al aan dat 1349 'meta' gaat, de black metal voorbij. Dat Celtic Frosts Monotheist de belangrijkste referentie is, mag geen verbazing wekken, met Tom G. Warrior achter de knoppen. Maar in het dronende en feedbackende 'At the Gate…' valt ook de invloed van Sunn O))) te bespeuren: postblackmetal met cross-overpotentie.
Het richtingsgevoel en de terughoudendheid die de band hierbij weet te betrachten is bewonderenswaardig. De spookachtige Pink Floydcover 'Set the Controls for the Heart of the Sun' is uiteraard spacey. Toch overheerst op de rest van het album vooral het sentiment van de groezelige aarde, geen stuurloos Nachtmystiumplagiaat. Vreemd genoeg doet het album door de vele interludes - voor de verandering eens boeiend en beeldend - juist kort aan.
Het kost wel wat tijd om de koerswijziging te waarderen. Na de aanvankelijke verrassing, lijkt het album snel aan impact te verliezen. Maar na een draaibeurt of zes, blijkt de band toch iets erg goed te doen, iets wat moeilijk onder woorden te brengen valt. Een zekere kalme vastberadenheid, niet geforceerd, aards, open; de cool van Satyricon gecombineerd met de ongrijpbare natuur van Celtic Frost. Het klopt.
http://www.kindamuzik.net/recensie/1349/revelations-of-the-black-flame/18738/
Meer 1349 op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/1349
Deel dit artikel: