• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Styrofoam: Een singer-songwriter met een laptop

The Point Misser was het internationale debuut van Styrofoam, het project van Antwerpenaar Arne Van Petegem. Met zijn eigenzinnige elektronica op het al even eigenzinnige Morr Music bouwde hij een stevige reputatie op. Die bevestigt hij nu met I'm What's There To Show That's Something's Missing, zijn derde album in drie jaar en het eerste waarop hij voluit zijn zangtalenten toont. Wij spraken met een internationaal gewaarde producer over laptops, pop, R&B, folkzangers en hiphop.

Tekst: Koen Mariën

Publicatiedatum: 02 april 2003

Het is al even geleden dat er nog een nieuw Styrofoam-album was. A Short Album About Murder verscheen in 2000.
Arne Van Petegem: "Ja, dat was tweeëneenhalf jaar geleden. Ik heb intussen nog wel enkele remixen gedaan en enkele singeltjes: één singeltje op Morr Music en dan twee op een Amerikaans label (Rocket Racer) die nu mondjesmaat via import verkrijgbaar zijn, maar ze zijn niet echt wijdverspreid verkrijgbaar."

Het album klinkt helemaal anders dan je vorig werk. Wou je echt iets anders doen met deze plaat?
"Ik denk niet dat het een kwestie is van bewust willen, ik denk dat het eerder het resultaat is van een zoektocht. Ik vind muziek maken ergens wel een zoektocht, en die zoektocht heeft nu ook heel wat langer geduurd. Ik heb bewust lang gewacht om een volgende plaat te maken. Ik had wel materiaal waarvan ik vond dat het goed was, maar dat het niet datgene was wat ik als derde plaat wilde uitbrengen. Terwijl ik bezig was heb ik de lat telkens wat hoger gelegd. Toen ik op een bepaald moment met deze groep nummers bezig was kreeg ik opeens het gevoel van 'dit is het'. Dit gaat mijn derde plaat worden. Daarna was het nog een kwestie van het af te werken."

Deze plaat klinkt, veel meer nog dan je eerste twee platen, als een hecht geheel.
"Ik heb het ook echt als een geheel gemaakt. De vorige platen waren meer selecties uit de nummers die ik de afgelopen x aantal jaren had gemaakt. Ik heb het ook als een geheel gepresenteerd naar het label toe. Thomas Morr had nog geen noot gehoord. Ik heb de plaat eerst helemaal afgewerkt en Thomas heeft de afgewerkte plaat zo in de bus gekregen. Nu heeft hij ze dus uitgebracht zoals hij ze in de bus heeft gekregen."

Met deze plaat ben je geëvolueerd van een elektronicaproducer naar een zingende elektronicaproducer. Had je het gevoel dat je een verhaal moest vertellen nu je met die lyrics zat?
"Ik had zeker niet de bedoeling om de luisteraar een verhaal te vertellen. Ik wil vooral bepaalde contexten en sferen aanbieden, waarmee de luisteraar dan zelf zijn ding kan doen. Natuurlijk, als je teksten gebruikt, dan zit daar sowieso een betekenis in. En je gaat ook je best doen om met die teksten, zoals met de muziek, een bepaalde sfeer te scheppen. Maar er is nog wel een verschil met iets letterlijk te gaan vertellen. Het is niet dat ik aan een tafel ga zitten en nadenken over waar ik het nu over ga hebben en dan vervolgens tijdens mijn optredens zeg: 'het volgende nummer gaat over toen ik dit en dat en zo en zo'. Dat is zeker niet de bedoeling."

Was deze plaat makkelijker of moeilijker te maken nu je erbij zingt en er die teksten bij hebt?
"Daar kan ik moeilijk een antwoord op geven. Dat komt allemaal heel natuurlijk. Ik was aan de nummers bezig en ik ben op een bepaald moment gewoon beginnen zingen. En ik ben niet meer opgehouden. Eens je dat aan het doen bent, vraag je je ook niet meer af waarom je dat aan het doen bent. Voor mij is het dan niet meer relevant om me af te vragen waarom ik ineens zing terwijl ik de afgelopen drie jaar nooit zong."

Je speelde in een ver verleden nog in plaatselijke rockbandjes en toen zong je ook. Ben je daarna volledig gestopt met zingen?
"Ik ben mijn solowerk begonnen onder de naam Tin Foil Star en toen zong ik ook nog wel wat. Maar net als bij de weinige keren dat ik het deed op mijn vorige platen, moffelde het ik weg en bewerkte ik het heel hard. Nu is dat veel minder het geval. Ik heb nu ook heel veel zorg besteed aan de productie van die zang, op een aan r&b grenzende manier zelfs. Qua productie aan de zang heb ik dingen gedaan die in r&b-producties ook gebeuren, hoewel het resultaat natuurlijk niet te vergelijken is. Maar de stemmen op de plaat heb ik heel vaak 'gelaagd', soms heb ik mijn stem achtmaal over elkaar gezet."

Het lijkt me niet eenvoudig om op een computer te werken en tegelijkertijd te zingen.
"Dat gaat wel. Het was ook één van de redenen waarom ik minder zong met de vorige Styrofoam releases. Eigenlijk gaat die combinatie wel goed. Valérie van Lali Puna zei me tijdens het toeren dat het echt ongelooflijk was om mij op dat podium te zien met een laptop en dan maar zingen. 'Je bent net een futuristische folkzanger die zijn gitaar inruilde voor een laptop', zei ze. Misschien klopt dat wel, dat dit een soort van update is van de singer-songwriter met akoestische gitaar, waarbij de gitaar is vervangen door een laptop waarop je zit te tokkelen."

Het woord dat in de bio het meest voorkomt is 'juxtaposition', tegenstellingen. Ik denk dat je een man van tegenstellingen bent. Klopt dat?
"Ja, misschien wel. Dat vind ik van de plaat in elk geval. Het is van de ene kant een heel poppy plaat, met liedjes met zang en gitaren. Langs de andere kant zitten er ook dissonante en elektronische geluiden, gebroken geluiden. Dat is wel een tegenstelling, waarbij volgens mij het een het ander beter doet uitkomen."

Een andere tegenstelling die me opvalt is dat je een heel goedlachs mens bent, maar dat Styrofoam toch vrij treurige muziek maakt.
"Ik heb daar zelf ook geen verklaring voor. Ik denk soms dat mensen die deze plaat horen, moeten denken dat die gemaakt is door een onwaarschijnlijk depressief figuur. Het is ook wel het klassieke verhaal, dat eigen is aan muziek en andere uitdrukkingsvormen. Dit soort gevoelens levert gewoon boeiender materiaal op."

Nog één tegenstelling: ik heb in een oud interview met jou een lijstje gezien van je favoriete platen van dat moment. Dat ging van Phoenecia over Dr Rockit tot Destiny's Child.
"Ja, Destiny's Child, dat is nu echt een popgroep. Die maken op een fantastische manier popmuziek."

Je tracks hebben traditiegetrouw sterke titels. Steek je veel werk in die titels?
"Ik vind het heel belangrijk om sterke titels te hebben. Ik denk dat mijn songtitels ook vaak relativerend werken. Zelfs de titel van de plaat kan je als een ongelooflijk diepzinnig, zwaarmoedig citaat bekijken, maar het is eigenlijk ook heel zelfrelativerend. Ik heb aan de titels van de tracks gewerkt tot ik vond dat het goed zat. Toch hebben de titels nooit rechtstreeks met de songs te maken. Ik ga niet in mijn songteksten zoeken naar titels. Als ik één of ander citaat of tekstflard vind dat voor mij verband houdt met een nummer en de muziek en de tekst die er al in zit, dan is het voor mij al goed."

Vroeger speelde je in rockgroepjes en nu ben je een elektronica producer, wat bijna per definitie 'einzelgänger' zijn. Voel je je daar goed bij?
"Ik voel me daar goed bij, maar ik ben wel van plan om tegen de zomer een soort van groep bijeen te zoeken om live iets te doen. Ik heb wel zin om met andere muzikanten samen te werken. Wat ik zou willen doen is samplen wat die mensen in real time spelen, en daar vervolgens iets me doen. Ik doe dat nu live ook al, nummers helemaal binnenstebuiten keren, om het voor mezelf spannend te houden."

Vorig jaar was er sprake van een samenwerking met de Amerikaanse hiphopper MC Fat Jon. Hoe verloopt het daarmee?
"Ik wil zeker een plaat maken met Fat Jon, maar we moeten nog beginnen. We gaan dit jaar onze agenda's eens naast elkaar leggen. Jon heeft mijn nieuwe plaat vorige maand gehoord en hij was heel enthousiast over de gitaren en de zang."

Gaan jullie alletwee de vocals doen, of alleen hij?
"Misschien wel, ik weet het eigenlijk nog niet. Ik denk wel dat het een slecht idee is om samen met een hiphopper te proberen een echte hiphop-plaat te maken, net als het een slecht idee zou zijn als hij probeert te doen wat ik doe. Ik denk dat we moeten proberen om datgene waar we allebei goed in zijn op één of andere manier te combineren."

Nog goeie hiphop gehoord de laatste tijd?
"Ik vind heel veel van die indie-hiphop goed, zoals Anticon en Buck 65. Ik ben ook heel enthousiast over Six Too, een Canadese hiphopper. Maar eigenlijk koop ik redelijk weinig platen de laatste tijd. Ik luister momenteel veel naar oudere dingen."

Styrofoam treedt op zaterdag 31 januari op in deSingel in Antwerpen tijdens De Nachten

» Bezoek Styrofoams website

» Ga terug naar de KindaMuzik @ De Nachten startpagina

http://www.kindamuzik.net/features/article.shtml?id=2772
Meer op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/709