• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Yuck

Gruizig uurtje gitaren komt niet tot leven.
28 februari 2014, Merleyn, Nijmegen

Tekst: Koen Verhelst

Beeld: Andre Schröder

Publicatiedatum: 02 maart 2014

Er zijn eigenlijk maar twee soorten bands. De eerste soort slaagt erin onbekendere nummers boeiend te houden; de tweede lukt dat niet. Het Britse Yuck is helaas van de laatste snit.

Yuck heeft overigens genoeg interessante nummers, twee albums vol gruizige indieliedjes die zich opperbest nestelen in je geestesoor. Maar live gebeurt er veel te weinig om die songs over te brengen op het publiek.

Zanger-gitarist Max Bloom is een schuchter type. Toen oprichter en oud-zanger Daniel Blumberg de band verliet, werd hij zijn opvolger. Bloom probeert contact te maken, door zich te wagen aan de plaatsnaam. Helaas zegt hij steeds een -g te veel: "Naygmayhen? Naayygmayhen? Yeah? It's not bad?" Maar verder dan hakkelen over de plaatsnaam komt Blumberg niet. Het voelt allemaal nogal obligaat.

Bloom staart over de microfoon de zaal in tijdens zijn zangpartijen. Zijn donkere ogen staan waterig, maar een echte uitdrukking is er niet te ontdekken. Hij probeert nog verdrietig te kijken, maar slaagt alleen in een typische lege, gepijnigde muzikantenblik die niets om het lijf heeft.

Dat geldt eigenlijk ook voor de muziek. De gruizigheid van de platen laat zich vrij probleemloos naar het podium vertalen. Een prima basis voor een uurtje gitaarindie zonder complicaties. Met schoonheidsfoutjes die eigenlijk best passen bij de lofi-stijl van Yuck. Er zijn dan ook zeker mensen in het publiek die met de heupen wiegen en hun hoofd op en neer bewegen. Verloren tijd was het vanavond nou ook weer niet.

Toch blijft Yuck lijden onder een gebrek aan energie en levendigheid. Er staan drie microfoons vooraan op het podium, maar geen van de muzikanten erachter ontpopt zich tot een echte bandleider. Het gat dat Blumberg achterliet, is nog niet op natuurlijke wijze opgevuld. Bloom staat uiterst rechts verlegen te zijn. Bassiste Mariko Doi bevindt zich in het midden, maar zij verschuilt zich achter haar te lange pony. Ook zingt ze niet erg vaak. Tweede gitarist Ed Hayes houdt zich logischerwijs vooral bezig met zijn snaren.

Gek genoeg beklijven de langzamere nummers beter dan de liedjes met een uptemto inslag. Het lijkt ook alsof Bloom z'n ei dan beter kwijt kan. Yuck heeft een oppepper nodig en die kan de band zichzelf waarschijnlijk het beste geven in de studio. Met een producer die Yuck meer een eigen smoel kan geven.

http://www.kindamuzik.net/live/yuck/yuck-2198/24758/
Meer Yuck op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/yuck