• achtergronden
• DE 7EVEN
• video's
• agenda

ernaast

Y&T

Y&T: ultieme cultband in mainstreamgenre hardrock.
18 oktober 2012, De Boerderij, Zoetermeer

Tekst: Martÿn ter Haar

Beeld: Niels Vinck

Publicatiedatum: 21 oktober 2012

In sport is het een bekend verschijnsel: het talent dat alles lijkt te hebben, maar dat het om onverklaarbare reden toch nooit helemaal tot de top brengt. Denk aan Gerald Vanenburg. Op soortgelijke wijze is Y&T het nooit helemaal doorgebroken supertalent van de hardrockgolf uit de jaren zeventig en tachtig. De band rond zanger/gitarist Dave Meniketti bracht begin jaren tachtig achter elkaar drie absoluut klassieke albums uit: Earthshaker, Black Tiger en Mean Streak, maar scoorde nooit een echte hit. Met vier miljoen verkochte platen is Y&T nu ook weer niet een geflopte band te noemen, maar op basis van het aantal klassieke songs komt de band eigenlijk net achter acts als Aerosmith, Whitesnake en Thin Lizzy, terwijl Bon Jovi toch echt een stuk minder is. Waar die bands nog arena's vullen, moet Y&T het in Zoetermeer met een paar honderd man doen in de Boerderij. Niet verkeerd, maar vergeleken met de eerdere genoemde collegabands natuurlijk peanuts. De status van cultband in een mainstreamgenre blijkt ook uit het publiek: ruim 90 procent van de bezoekers bestaat uit kenners van toen. Een rollator wordt nog net niet gespot, maar de gemiddelde leeftijd ligt dik boven de veertig.

In de Boerderij heeft Y&T tijdens de eerste paar nummers hinder van een galmend, hol geluid. Op het moment dat dit is opgelost, staat niets het kwartet meer in de weg om zijn klasse te tonen. Dat doet Y&T niet alleen met de hits. De band toert de laatste tijd intensief en heeft - om het leuk te houden - de nodige deep cuts tussen de klassiekers en het materiaal van het meest recente album, Facemelter, gezet. Het verrassendst is 'Squeeze'. Op Earthshaker stond Meniketti de zangmicrofoon hiervoor eenmalig af aan de in 2011 overleden bassist Phil Kennemore, maar tweede gitarist John Nymann brengt het er als vervanger ook prima vanaf.

Toch zijn het vooral klassiekers die opnieuw de status van de band bevestigen. Dat zit hem in de technische uitvoering: de loepzuiver gezongen, bijna Beach Boys-achtige koortjes van 'Summertime Girls' en 'Midnight in Tokyo' plus Meniketti's fantastische gitaarsolo's, die laten horen waarom Ozzy Osbourne hem ooit op zijn knietjes vroeg Randy Rhoads te vervangen. Maar het ligt toch ook aan het enthousiasme. Nymann heeft net als Meniketti een prima podiumuitstraling, maar op dit punt is Kennemores vervanger, Brad Lang, toch de ster van de band; hij beheerst alle mogelijke theatrale rockposes tot in de puntjes. Meniketti zelf geeft ook bij de miljoenste uitvoering van powerballad 'I Believe in You' zo veel dat hij even bij moet komen als het nummer afgelopen is. Dan blijkt ook dat deze song net zo min 'gedateerd' of 'cheesy' is als een soulklassieker uit de jaren zestig. Dat geldt nog meer voor de daaropvolgende afsluiter van de reguliere set en absolute Y&T-uitsmijter 'Forever', een song die zonder meer in het pantheon van de classic rock thuishoort. Opvallend detail is dat met 'I Believe in You' en 'Forever' de grootste Y&T-hits over het onderwerp eeuwige trouw gaan, niet bepaald rock-'n-roll.

De toegift is vervolgens wel ingepland, maar het publiek mag zelf de nummers kiezen. Een beetje nep is dat wel, want de meer originele suggesties blijkt de band niet te beheersen en dus komen er vanzelf de nog niet gespeelde hits uitrollen. Meniketti weet het echter met zijn sympathieke Californische uitstraling en een kwinkslag allemaal uiterst soepel naar zijn hand te zetten. Een talent dat hij verder tijdens het concert niet nodig had; de muzikale prestaties waren overtuigend genoeg.

http://www.kindamuzik.net/live/y-t/y-t-1127/23320/
Meer Y&T op KindaMuzik: http://www.kindamuzik.net/artiest/y-t